🦑 Czerniak U Psa Zdjęcia

Zobacz: Muszyca u psa: Objawy i leczenie pasożytniczej choroby skóry Ważnym elementem nauki korzystania z kuwety jest konsekwencja oraz cierpliwość ze strony opiekuna. Obserwuj swojego pupila i staraj się zauważyć sygnały świadczące o tym, że chce on załatwić swoje potrzeby (np. kręcenie się w kółko czy szukanie odpowiedniego Czerniak jest nowotworem złośliwym, który wywodzi się z komórek barwnikowych. Może występować w skórze, ale także innych lokalizacjach, np. na błonach śluzowych lub w gałce ocznej. Im szybciej zostanie postawiona diagnoza i rozpoczęte leczenie, tym szanse na wyleczenie są większe. Co to jest czerniak? Czerniak jest nowotworem złośliwym wywodzącym się z komórek barwnikowych. Najczęstszą lokalizacją czerniaka jest skóra, ale może on powstawać także w obrębie błon śluzowych i w innych lokalizacjach (np. gałka oczna). Czerniak stanowi 5–7% wszystkich nowotworów skóry. W Polsce w 2018 r. odnotowano 1736 zachorowań u mężczyzn oraz 1962 nowe przypadki u kobiet (współczynniki zachorowalności odpowiednio 9,3/100 000 i 9,9/100 000). Współczynniki umieralności wynosiły 3,4/100 000 u kobiet i 3,4/100 000 u mężczyzn (zgony – odpowiednio – 665 i 797). Zachorowalność jest największa w Australii (28,9/100 000 mężczyzn i 25,3/100 000 kobiet). W Polsce zachorowalność i umieralność na czerniaka rosną (odpowiednio 10% i 8% rocznie). Jakie są przyczyny czerniaka? Przyczyny rozwoju czerniaka nadal pozostają niewyjaśnione. Znaczenie mają zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Około 10% czerniaków występuje rodzinnie. Z tego powodu członkowie rodziny I stopnia pacjentów z czerniakiem powinni być pod stałą kontrolą dermatoskopową. Czynniki ryzyka: obciążenie rodzinne – zwiększenie ryzyka od 3 razy (1 chory krewny 1. stopnia) do 70 razy (≥3 krewnych) zachorowanie w przeszłości na czerniaka (8-krotne zwiększenie ryzyka) inny nowotwór złośliwy skóry (3-krotne zwiększenie ryzyka) znamiona barwnikowe (tzw. pieprzyki: liczne (>50; przy >100 znamionach 11-krotne zwiększenie ryzyka), zmieniające wygląd, znamiona atypowe (11-krotne zwiększenie ryzyka) xeroderma pigmentosum jasna skóra, jasne lub rude włosy, niebieskie oczy, obecność piegów (2–3-krotne zwiększenie ryzyka) okresowe intensywne narażenie na promieniowanie UV (słońce, solaria) skłonność do oparzeń słonecznych ciężkie oparzenia słoneczne w dzieciństwie lub młodości (2–3-krotne zwiększenie ryzyka po ≥5 epizodach oparzeń) immunosupresja (np. u osób po przeszczepieniu narządu ryzyko zwiększone 3-krotnie). Około 60% czerniaków rozwija się w skórze niezmienionej. Tylko mniej niż 40% rozwija się na podłożu wcześniej istniejącej zmiany, np. znamienia barwnikowego („pieprzyka”). Objawy czerniaka – jak wygląda czerniak Fot. 1. Przykłady obrazu klinicznego czerniaka Cechy zmiany skórnej nasuwające podejrzenie czerniaka: kształt asymetryczny, nieregularny nierówny rozkład barwy (ciemniejsze i jaśniejsze obszary w obrębie jednego znamienia) nierówne brzegi zmiany w grubości i powierzchni zmiany wielkość >6 mm swędzenie. W postaci wczesnej czerniaka skóry zmiany są płaskie, niesymetryczne, o nieregularnych i poszarpanych granicach ze zdrową skórą, wielobarwne. W postaci zaawansowanej często są wypuklone ponad poziom skóry (można wyczuć dotykiem zgrubienie), w części przypadków mogą być owrzodziałe, a z ich powierzchni może sączyć się krwisto-surowiczy płyn (czynniki niekorzystnego rokowania). Pierwszym objawem czerniaka może być powiększenie węzłów chłonnych w okolicy, w której rozwinął się nowotwór (np. w przypadku czerniaka odbytu lub czerniaka podpaznokciowego). Rodzaje czerniaka Można wyróżnić kilka podtypów klinicznych czerniaka. Najczęstszy z czerniaków (60–70%) to czerniak szerzący się powierzchownie, powstaje on głównie ze znamion barwnikowych, najczęściej dysplastycznych. Czerniak guzkowy to najcięższa postać, występuje w 10–30%. Czerniak z plamy soczewicowatej jest rzadką postacią czerniaka (5–15%), która występuje u osób w wieku podeszłym, zwłaszcza w obrębie twarzy i szyi (jest wywoływana stałym, wieloletnim napromienianiem skóry światłem słonecznym). Czerniak może wystąpić także na dłoniach lub podeszwach stóp – czerniak akralny lub pod paznokciami – czerniak podpaznokciowy. Czy czerniak może być jasny? Tak, występuje też czerniak bezbarwnikowy (2%), czyli czerniak pozbawiony barwnika. Pierwszym objawem jest często niecharakterystyczna, powiększająca się, różowoczerwona grudka. Czerniak gałki ocznej Czerniak jest najczęstszym nowotworem złośliwym gałki ocznej u dorosłych, stanowiącym około 10% wszystkich przypadków czerniaka. Czerniak może występować w skórze powiek, spojówce oraz przedniej lub tylnej części błony naczyniowej oka. Rokowanie jest gorsze niż w przypadku czerniaka skóry. Czerniak błon śluzowych Czerniak błon śluzowych występuje najczęściej w obrębie jamy ustnej i górnych dróg oddechowych i przełyku (50%), sromu (20%) i okolicy narządów płciowych i odbytu (20%). Rokowanie jest złe. Leczenie polega na doszczętnym wycięciu; częściej niż w przypadku lokalizacji skórnej stosuje się uzupełniającą radioterapię, chemioterapię lub immunoterapię/leczenie ukierunkowane molekularnie. Co robić w razie wystąpienia objawów? W razie wystąpienia niepokojących zmian należy się zgłosić do dermatologa lub onkologa. Jak lekarz stawia diagnozę? Fot. 2. Dermatoskop (dermoskop) Fot. 3. Dermatoskop ze światłem spolaryzowanym Dermatoskop (dermoskop) stanowi obecnie podstawowe narzędzie pracy dermatologa we wczesnej diagnostyce czerniaka. W wybranych ośrodkach specjalizujących się w rozpoznaniu czerniaka wykorzystuje się do tego celu wideodermatoskopy. Badanie dermatoskopowe pozwala na wykluczenie takich zmian niemelanocytowych, jak brodawki łojotokowe, barwnikowy rak podstawnokomórkowy oraz zmiany pochodzenia naczyniowego. Szczegółowy wywiad lekarski zebrany od pacjenta pod kątem czynników ryzyka czerniaka jest doskonałym uzupełnieniem badania dermatoskopowego. Dermatoskopia cyfrowa odgrywa istotną rolę w monitorowaniu pacjentów z licznymi znamionami, w zespole znamion dysplastycznych oraz osobników z rodzinnym wywiadem w kierunku czerniaka, która daje możliwość oceny znamion w czasie pod względem wielkości, brzegów, rozkładu barwnika i symetrii lub asymetrii. Wśród nowych metod diagnostycznych znamion wyróżnia się laserową skanującą mikroskopię konfokalną, która zapewnia mikroskopową rozdzielczość i pozwala na prawie histologiczną ocenę zmian skórnych in vivo, ponadto ocenia kształt komórek barwnikowych, układ gniazd komórek znamionowych oraz morfologię brodawek skórnych. Jest to bezkrwawa, prawie histologiczna metoda diagnostyczna znamion dysplastycznych, czerniaków i ich nietypowych odmian, takich jak czerniak bezbarwnikowy, które klinicznie przybierają bardzo podstępny wygląd. Jakie są sposoby leczenia czerniaka? Podstawą skutecznego leczenia czerniaka jest wczesne rozpoznanie i radykalne usunięcie zmiany z odpowiednim marginesem bezpieczeństwa. Zarówno ryzyko, jak i czas pojawienia się przerzutów czerniaka uzależnione są od grubości guza pierwotnego. Im szybciej wykryty i usunięty jest czerniak, tym większe są szanse na wyleczenie. W przypadku potwierdzenia czerniaka w badaniu histopatologicznym po usunięciu zmiany następnym etapem postępowania jest biopsja tzw. węzła wartowniczego (jednego z okolicznych węzłów chłonnych wybranego z uwzględnieniem lokalizacji guza pierwotnego). Odpowiednie i doszczętne leczenie operacyjne w przypadku czerniaka o zaawansowaniu miejscowym jest wystarczające i wymaga tylko obserwacji zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. W przypadku zaawansowanego i rozsianego czerniaka stosuje się następujące leczenie: Immunoterapię i leczenie ukierunkowane molekularnie – to nowoczesne i najskuteczniejsze metody leczenia. Stosuje się leki, takie jak ipilimumab niwolumab (sam lub łącznie z ipilimumabem) i pembrolizumabem, wemurafenib, dabrafenib, trametynib, kobimetynib, enkorafenib, binimetynib. Wycięcie przerzutów odległych czerniaka lekarz rozważa w uzasadnionych przypadkach po analizie sytuacji pacjenta ( jeśli przerzuty dotyczą tylko jednego narządu i są nieliczne, pojawiły się po roku od leczenia czerniaka). Chemioterapia z użyciem jednego leku cytotoksycznego (np. dakarbazyny). Obecnie, po wprowadzeniu immunoterapii i leków ukierunkowanych molekularnie, to leczenie stosuje się rzadziej, Izolowana kończynowa chemioterapia perfuzyjna w hipertermii polega na podawaniu dużych dawek leku cytostatycznego do tętnicy kończyny odizolowanej od krążenia ogólnoustrojowego. Metoda ta jest stosowana u pacjentów, u których czerniak był zlokalizowany na kończynie i doszło do wznowy. Co należy zrobić po usunięciu zmiany? Należy przestrzegać zaleceń dotyczących badań kontrolnych zgodnie ze wskazaniami onkologa. Przez pierwsze 2 lata należy wykonywać badania kontrolne co 2–3 miesiące. Jeśli regionalne węzły chłonne nie zostały usunięte, badania należy przeprowadzać raz w miesiącu. Po 2 latach badania wykonuje się co 3–6 miesięcy, po 5 latach – co 6–12 miesięcy Indywidualna częstość badań kontrolnych zależy przede wszystkim od głębokości naciekania czerniaka, czyli od ryzyka nawrotu choroby. Często zaleca się też, aby co 6 miesięcy wykonywać RTG klatki piersiowej i USG jamy brzusznej. Jeśli regionalne węzły chłonne nie zostały usunięte, badanie USG tej okolicy należy wykonywać co 3 miesiące przez ≥2 lata po operacji. Co robić, aby uniknąć zachorowania na czerniaka? Każdy z nas może zmniejszyć ryzyko zachorowania na czerniaka i inne choroby skóry związane z promieniami słonecznymi, przestrzegając kilku prostych zasad korzystania ze słońca: należy unikać słońca w godzinach południowych (od ok. do ok. a w słoneczne dni szukać cienia przed słońcem powinniśmy chronić się odpowiednim ubraniem i nakryciem głowy należy stosować kremy z odpowiednimi filtrami UVA i UVB dzieci poniżej 1. roku życia nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca, a starsze wymagają większej niż dorośli ochrony przed słońcem niektóre leki mogą powodować oparzenia lub przebarwienia po kontakcie ze słońcem. W przypadku osób korzystających z solarium ich stosowanie jest bezwzględnie przeciwwskazane. Wskazane są również okresowe, kontrole dermatoskopowe znamion u dermatologa (u osób bez niepokojących zmian raz w ciągu roku, u pozostałych osób w zależności od decyzji lekarza). Rokowania przy czerniaku – jaka jest długość życia z czerniakiem Rokowanie zależy od lokalizacji ogniska pierwotnego, grubości nacieku i obecności owrzodzenia. Im większa i głębiej naciekająca zmiana, tym rokowanie jest gorsze, dlatego tak ważne jest wczesne rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia. Ryzyko nawrotu miejscowego czerniaka skóry wynosi 3–15%, Odsetki 5-letnich przeżyć zależą od stopnia zaawansowania klinicznego i wynoszą: stopień I – 95%, II – 75%, III – 60%, IV – 20%. Najczęściej wybieranym miejscem do szczepień są obwodowe części kończyn lub luźna skóra brzucha. Ostatnią ( najważniejszą!) metodą walki z mięsakiem poiniekcyjnym u kotów jest monitoring poszczepienny. Po szczepieniu koniecznie obserwuj miejsce, w którym była podana szczepionka. Jeżeli pojawi się guzek kieruj się zasadą 3-2-1. …i jej konsekwencje okiem chirurga Dlaczego ciąża urojona występuje u suk tak często? Jeśli weźmiemy pod uwagę zmiany hormonalne zachodzące w organizmie suk to za przyczynę występowania ciąży rzekomej należy uznać spadek poziomu progesteronu i wzrost poziomu prolaktyny we krwi. Wykresy poziomów progesteronu we krwi u suk ciężarnych i tych niebędących w ciąży są zbliżone. Już w okresie cieczki stężenie progesteronu zaczyna się obniżać, lecz w obu przypadkach następuje to dość wolno. Poziom tej jednak ok 60 dni od owulacji jest nawet 60 razy mniejszy niż w okresie przedowulacyjnym. Jednocześnie ze spadkiem stężenia progesteronu następuje wzrost poziomu prolaktyny we krwi – hormonu odpowiedzialnego za stymulację gruczołów mlekowych do produkcji mleka czyli laktacji. U dzikich psowatych występowanie laktacji i zachowania typowego dla ciężarnych i nieciężarnych suk jest procesem fizjologicznym. W wolnożyjących stadach jedna samica rodzi wiele szczeniąt, które są często są karmione przez kilka samic w stadzie. Psy zostały udomowione wiele tysięcy lat temu, lecz ich procesy fizjologiczne nie zawsze zmieniły się, stąd w obecnych czasach stosunkowo często w praktyce klinicznej spotykamy się z występowaniem ciąży urojonej oraz laktacji u suk nieciężarnych. Objawy ciąży urojonej pojawiają się w okresie najczęściej między 7 a 10 tygodniem po przebytej cieczce i można je w uproszczeniu podzielić na te dotyczące zachowania – behawioralne i te dotyczące pobudzenia gruczołu mlekowego do produkcji mleka – laktacji. Zmiany zachowania w większości przypadków nie stanowią klinicznego problemu. Zazwyczaj objawiają się nieznacznym spadkiem apetytu, odczuwają instynkt macierzyński więc często budują gniazdo, do którego zazwyczaj znoszą zabawki, “matkując” im. Dość często właściciele zauważają w tym okresie niechęć suczek do spacerów i “opuszczania gniazda”. Istotnym problemem behawioralnym jest występowanie agresji u suk, która może być skierowana nawet w stosunku do właścicieli, co jednak w praktyce spotykamy sporadycznie. Bardzo istotnym z punktu klinicznego problemem jest za to aktywacja gruczołów mlekowych do sekrecji mleka. Występuje ona u suk z różnym nasileniem, od bardzo subtelnego powiększenia sutków i znikomej produkcji mleka aż do znacznego obrzęku sutków, zazwyczaj czwartej i piątej pary i obfitej laktacji. Objawy ciąży rzekomej w zależności od stopnia nasilenia mogą trwać od tygodnia do trzech tygodni czy nawet dłużej w ekstremalnych przypadkach. Przy łagodnym obrazie klinicznym mijają samoistnie i nie wymagają interwencji lekarskiej, w wielu jednak przypadkach gdy aktywacja gruczołów mlekowych jest wyraźna lub duża należy wprowadzić terapię farmakologiczną lub nawet interwencję chirurgiczną. Na rynku obecnie występują preparaty oparte na naturalnych składnikach, które działają ściągająco i przeciwobrzękowo na gruczoły mlekowe. Przy objawach o średnim stopniu nasilenia zwykle przynoszą zadowalające rezultaty, choć leczenie wymaga zwykle stosowania preparatu przez okres dwóch do trzech tygodni. Istotnym aspektem tego postępowania jest brak skutków ubocznych naturalnych substancji, co przy obecnym powszechnym nadużywaniu leków nie jest bez znaczenia. W naszej przychodni stosujemy preparat ProlactiNo, gdyż zawiera wyłącznie naturalne substancje i jest chętnie przyjmowany przez psy. Jak wszystkie naturalne preparaty wymaga dłuższego stosowania ( 2- 3 tygodnie) niż bardziej agresywna terapia hormonalna. ProlactiNo występuje w dwóch stężeniach dla małych i dużych ras co ułatwia właścicielom dawkowanie. Obrzęk sutków nieznacznego stopnia, nie wymaga wprowadzania terapii na tym etapie. Kolejną grupę leków stanowią preparaty hormonalne, których w naszej przychodni używamy gdy pacjentki wykazują wyraźny obrzęk sutków, któremu towarzyszy wypływ mleka przy stymulacji gruczołów. Leczenie bazuje na preparatach zawierających bromkryptynę lub kabergolinę. Leki te działają dość radykalnie, terapia jest skuteczna w 70-90 procentach a wyraźna poprawa następuje zazwyczaj po 4 do 7 dni stosowania. Większość preparatów zawierających bromkryptynę obecnie dostępnych na polskim rynku przeznaczona jest dla ludzi i nie posiada rejestracji dla psów! Podczas terapii hormonalnej mogą ujawnić się działania niepożądane w postaci wymiotów. Wówczas, aby złagodzić te skutki uboczne możemy wprowadzić leki przeciwymiotne, ale ja osobiście jestem przeciwnikiem terapii wymagającej jednocześnie podawania leków znoszących skutki uboczne zasadniczego leczenia. (tutaj pewnie narażę się wielu osobom ) Leki stosowane w terapii ciąży urojonej. W terapii niekiedy musimy posunąć się jeszcze dalej. W przypadkach gdy mamy doczynienia z zapaleniem gruczołu mlekowego, gorączką, wydzieliną ropna z sutków, poza zastosowaniem hormonów bezsprzecznie należy wprowadzić antybiotykoterapię ogólną. Stosujemy najczęściej antybiotyki z grupy betalaktamowych przez okres nawet do trzech tygodni. Obrzęk znacznego stopnia, wyraźna laktacja oraz widoczny stan zapalny sutków. W najbardziej zaawansowanych przypadkach klinicznych dochodzi do zalegania wydzieliny w gruczołach mlekowych, stanu zapalnego a w jego konsekwencji do zmian guzowatych w poszczególnych gruczołach, co w 80 procentach przypadków dotyczy 4 lub 5 pary sutków. W następstwie tych zmian powstają przetoki a często nowotwory. Wówczas niezbędna jest interwencja chirurgiczna i usunięcie objętych zmianami gruczołów sutkowych zgodnie ze sztuką chirurgiczną! Podkreślam to wyraźnie, gdyż uwarunkowania anatomiczne nakładają na chirurga właściwy sposób postępowania, który pozwoli postawić rokowanie pomyślne i zminimalizuje ryzyko wystąpienia kolejnych zmian nowotworowych. Bardzo trudno mi jako chirurgowi pogodzić się z faktem, iż w obecnych czasach trafiają do mnie pacjenci, których właścicielom odradzano wręcz operację lub ignorowano guzy przez miesiące a nawet lata. W dniu pisania tego artykułu konsultowałem suczkę owczarka niemieckiego 10 letnią z guzem wielkości 1-litrowego słoika w prawej listwie mlecznej, przy jednoczesnej obecności kilku guzów w listwie mlecznej lewej, powiększonym węźle chłonnym pachwinowym do wielkości jaja kurzego i objawach ze strony układu oddechowego. Rokowanie chirurgiczne złe. Kolejnym przykładem z życia jest jamnik, suczka 14 lat, guz gr mlekowego wielkości małej pomarańczy. W wywiadzie ustaliłem, iż występowały regularnie ciąże urojone a właścicielom odradzano operację już od dwóch lat. Kiedy pies trafił do mnie na konsultację 5 tygodni temu i wykonaliśmy badania krwi, wyniki parametrów nerkowych nie pozwalały na zabieg. Wdrożono terapię nefrologiczną i obecnie wyniki krwi pozwalają postawić mniejsze ryzyko anestezjologiczne choć rokowanie chirurgiczne jest ostrożne z racji na wielkość guza i jeszcze nie wykonane rtg płuc. Tematowi mastectomii oraz badaniom dodatkowym jakie należy wykonać przed operacją będzie poświęcony odrębny artykuł do lektury, którego serdecznie już leczeniem ciąż urojonych jest stosowanie hormonów długodziałających stosowanych jako preparaty antykoncepcyjne. Celem ich jest blokowanie występowania cieczki u suk. Jeśli nie dopuścimy do wystąpienia cieczki, nie zostanie uruchomiona cała kaskada zmian hormonalnych, nie nastąpi wzrost prolaktyny więc nie będzie laktacji. Moim zdaniem nie jest to właściwe postępowanie, gdyż obarczone jest dużym ryzykiem wystąpienia endometritis pyometra potocznie nazywanym ropomaciczem. Następstwa w postaci guzów nowotworowych, w obu tych przypadkach są konsekwencją powtarzających się ciąż urojonych. Inspiracją do napisania tego artykułu była ogromna jak na obecne czasy liczba właścicieli, którzy zgłaszają się do mnie na konsultacje chirurgiczne z bardzo zaawansowanymi zmianami nowotworowymi w gruczołach mlecznych. W zdecydowanej większości przypadków z wywiadu dowiaduję się o powtarzających się ciążach urojonych. Piszę to jako chirurg, przy obecnie długim życiu naszych czworonożnych przyjaciół regularnie powtarzające się ciąże urojone w ogromnym stopniu przyczyniają się do rozwoju zmian nowotworowych. U suczek, które nie są przeznaczone do hodowli a miewają ciąże urojone zalecam kastrację (powszechnie stosowana nazwa sterylizacja), gdyż tylko w ten sposób znacznie redukujemy ryzyko wystąpienia nowotworów gruczołu mlekowego. Przypadek kliniczny Skierowany na konsultację chirurgiczną trafił do mnie pies Rex. Rex jest mieszańcem i ma już 13 lat. Właściciele zgłosili się na badanie gdyż zaniepokoiła ich zmiana na skórze ich czworonoga, która w dość znacznym tempie powiększała się a ostatnio pękła. Istotnie w skórze Rexa w okolicy zażebrowej prawej widoczny był wyraźny guz średnicy ok 30 mm. Guz wystawał ponad skórę był czarnej barwy i na szczęście wyraźnie odgraniczony. Od czasu gdy pękł stał się obiektem zainteresowania Rexa. Obraz kliniczny zmiany nasuwał podejrzenie czerniaka lub innej zmiany złośliwej. Mimo zacnego wieku psa właściciele zgodzili się na operację i usunięcie guza. Przygotowanie do zabieguPole operacyjne już gotowe 😉 Po 4 dniach operowałem Rexa. Guz należało usunąć z dużym marginesem tkanek zdrowych, ale lokalizacja na boku ciała dawała taką możliwość. Zmiana nie penetrowała do powięzi czy mięśni. Po wycięciu dla postawienia właściwej diagnozy przesłaliśmy guz do badań histopatologicznych. Otrzymany wynik bardzo dokładnie opisywał komórki z jakich zbudowany jest guz a rozpoznanie było jednoznaczne czerniak złośliwy (melanosarcoma). Rana po usunięciu zmiany……a guz zostanie przygotowany do badania hp Czerniaki są nowotworami złośliwymi, a postępowaniem z wyboru jest leczenie chirurgiczne. Te guzy u psów nie zdarzają się dość często, jednak sam operowałem już kilka. Tylko wczesna interwencja chirurgiczna pozwala na właściwe usunięcie nowotworu a co za tym idzie dobre rokowanie. W przypadku Rexa zmiana była duża, największy czerniak złośliwy jakiego usuwałem, jednak lokalizacja guza i duża tolerancja skóry w tym miejscu pozwoliły na radykalne cięcie z odpowiednim marginesem tkanek otaczających. Czerniaki zdarzają się również na powiekach i wówczas powinny być usuwane możliwie najmniejsze jakie zostaną wyryte, gdyż budowa i wielkość powiek w znacznym stopniu definiują postępowanie chirurgiczne. Gdy Rex był na kontroli pooperacyjnej i usunięciu szwów rana była zupełnie wygojona a pies w doskonałej kondycji. Dzięki szybkiej decyzji właścicieli co do operowania swojego czworonoga rokowanie jest pomyślne. Endometritis pyometra Uwaga w treści artykułu zawarte są zdjęcia śródoperacyjne, które mogą być uznane za drastyczne. W czwartkowy wieczór trafiła do nas 9 letnia suczka owczarek niemiecki o imieniu She. Pies czuł się źle od kilku dni, właściciele zauważyli wyraźny spadek apetytu i zwiększone pragnienie. She trafiła do nas już po 2 dniach leczenia na niedrożność pokarmową, niestety dotąd nie wykonano żadnych badań dodatkowych. W czwartek wieczorem miała już gorączkę 41,1 st C bolesny brzuch i umiarkowany wypływ z pochwy. Z wywiadu ustaliliśmy, iż jest kilka tygodni po cieczce, dużo pije i jest apatyczna. W diagnostyce różnicowej należało uwzględnić ropomacicze, gdyż objawy opisywane przez właściciela były typowe dla tej jednostki chorobowej. Nie wiedzieliśmy jakie dotychczas otrzymywała leki. Pobraliśmy krew do badań biochemicznych i morfologii, a w piątek rano ustaliliśmy diagnostykę obrazową. W morfologii wyraźna leukocytoza, a badania biochemiczne parametrów nerkowych były prawidłowe, natomiast enzymy wątrobowe nieznacznie podwyższone. Podłączyliśmy wlewy dożylne i wykonałem badanie usg, które pozwoliło postawić jednoznaczną diagnozę – ropomacicze. W obrazie usg widoczne typowe “okulary ropomaciczne” oba rogi macicy o znacznie pogrubiałych ścianach i wypełnione płynna gęstą zawartością. Obraz jamy brzusznej nieznacznie rozmyty a pasaż jelitowy osłabiony. Poinformowałem właściciela, iż przy takiej diagnozie leczenie jest tylko jedno – operacja w możliwie najszybszym terminie. Właściciel bez wahania zdecydował się na zabieg aby ratować She. Wyniki badań biochemicznych były dobre i na tym kończą się pozytywne wieści, natomiast pies był w bardzo słabej formie, z wysoką lekucytozą i ma 9 lat. Uprzedziłem właściciela, że operacja niesie wysokie ryzyko lecz jest to zabieg konieczny jeśli mamy uratować jego suczkę. Widoczny gęsty ropny wysięk z pochwy. Po znieczuleniu, gdy pies trafił na stół operacyjny z pochwy wydobywał się już obficie gęsty ropny płyn. Podczas operacji po otwarciu jamy brzusznej niestety otrzymałem odpowiedź dlaczego obraz w usg był niewyraźny. Zawartość jamy brzusznej pływała w cuchnącym ropnym płynie i stwierdziłem zapalenie otrzewnej. Jama brzuszna wypełniona ropnym perforacja lewego rogu i zrost sieci. Niestety i tak już ostrożne rokowanie jeszcze pogorszyło się. Usuwając macicę dostrzegliśmy perforację lewego rogu macicy w dwóch miejscach i już zrost sieci, która organizm próbował uszczelnić dziury. Usunąłem zmienioną macicę wraz z jajnikami i wykonaliśmy płukanie jamy brzusznej aby zminimalizować konsekwencje zapalenia otrzewnej. Dożylnie włączyliśmy antybiotykoterapię i zadzwoniłem do właściciela aby go poinformować o przebiegu operacji i aktualnych rokowaniach. Tego dnia mimo kilku zabiegów wszyscy w przychodni żyliśmy przypadkiem She… Postanowiłem opisać ten przypadek, gdyż ta przemiła i wycieńczona chorobą She bardzo poruszyła cały personel naszej przychodni. W chwili pisania tego artykułu jest już z właścicielami a moje rokowanie praktycznie z godziny na godzinę poprawia się konsekwentnie do stanu zdrowia suczki. Wczesne pooperacyjne rokowanie było złe, gdyż w konsekwencji przewlekłego ropomacicza doszło do perforacji macicy a następnie zapalenia otrzewnej. Taki stan zawsze każe rokować ostrożnie lub źle jeśli pacjent jest geriatryczny. She dobę po operacji. Objawy jakie wystąpiły u tej pacjentki są typowe dla ropomacicza i powinno być ono zawsze brane pod uwagę w diagnostyce różnicowej. Okres kilku tygodni po cieczce, apatia, zmniejszony apetyt, zwiększone pragnienie to objawy patognomiczne. Jeśli Państwa suczka wykazuje kilka z nich należy bezwzględnie wykonać badania dodatkowe krwi i diagnostykę obrazową, gdyż tylko wczesne rozpoznanie endometritis pyometra daje lepsze rokowanie. Chciałbym zaznaczyć, iż nie zawsze w tej jednostce chorobowej widoczny jest ropny wypływ z pochwy. Należy też jako postępowanie w profilaktyce ropomacicza rozważyć wcześniej wykonanie zabiegu kastracji suki potocznie nazywanej sterylizacją. Niezrośnięty wyrostek łokciowy owczarka Nero. Dysplazja łokciowa (ED) jest w praktyce klinicznej rzadziej spotykana niż dysplazja stawów biodrowych (HD). Istnieją jednak takie rasy psów, u których to schorzenie diagnozujemy stosunkowo często, to owczarki niemieckie, berneńskie psy pasterskie czy labradory. To schorzenie łokcia może przyjmować różne formy: Izolowany wyrostek dziobiasty, Nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy czy Inkongurencję w stawie łokciowym. Zwykle diagnozujemy jedną z tych form, ale mogą wystąpić jednocześnie dwie u danego pacjenta jednocześnie. Objawy choroby pojawiają się najczęściej między 5 a 7 miesiącem życia i manifestują się kulawizną kończyny piersiowej. Pacjent, który jest bohaterem tego artykułu to 6-cio miesięczny owczarek niemiecki Nero. Właściciele zauważyli kulawiznę kończyny piersiowej prawej 3 tygodnie wcześniej. Kulawizna z czasem nasilała się, a podawane leki niesterydowe przeciwzapalne nie przynosiły poprawy. Nero w badaniu ortopedycznym wykazywał bolesność stawu łokciowego prawego i bronił się przed prostowanie łokcia. Znieczuliliśmy psa i zbadałem go ponownie w znieczuleniu. Podejrzenie padło na dysplazję łokciową lecz w diagnostyce różnicowej należało uwzględnić młodzieńcze zapalenie kości (panosteitis). Odwodzenie w obu stawach barkowych było prawidłowe a ruchomość w łokciu prawym i lewym w pełnym zakresie, bez wyczuwalnej krepitacji. Wykonaliśmy badanie rtg obu kończyn piersiowych. (Przy badaniach radiologicznych kończyn piersiowych należy wykonać zdjęcia porównawcze kończyny prawej i lewej.) Nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy. Badania dodatkowe pozwoliły postawić diagnozę – dysplazja łokcia prawego, w tym przypadku manifestująca się niezrośnięciem wyrostka łokciowego dodatkowego. Wolny fragment kości co obrazuje zdjęcie miał długość 13 mm, a jego obecność w stawie łokciowym z czasem prowadzić będzie do degradacji chrząstki stawowej na powierzchni kości tworzącej staw. Terapia jest tylko jedna – musimy operować prawy łokieć. Dostęp dostawowy uzyskałem z cięcia bocznego i usunąłem “intruza” ze stawu łokciowego. Zdjęcie poniżej. Usunięty ze stawu wyrostek łokciowy dodatkowy. Po zakończonej operacji wykonaliśmy kontrolne badanie radiologiczne łokcia. Następnego dnia podczas kontroli pooperacyjnej Nero wykazywał znacznie mniejsze objawy kulawizny. W zaleceniach pooperacyjnych właściciele powinni stosować przez kilka dni preparaty przeciwbólowe, a w długofalowej terapii leki chondroprotekcyjne z siarczanem chondroityny , glukozaminą czy kwasem hialuronowym. Zdjęcie wykonane tuż po operacji Nero. Zdecydowaną większość pacjentów u których operowałem dysplazję łokciową stanowiły owczarki niemieckie, a wśród nich 100 % to samce. Obecne przepisy Związku Kynologicznego w Polsce nie wymagają badań psów reproduktorów u owczarków niemieckich w kierunku ED a tylko w kierunku HD. W Niemczech pies rasy owczarek niemiecki aby być dopuszczonym do hodowli musi posiadać badania radiologiczne potwierdzające stawy biodrowe oraz stawy łokciowe wolne od dysplazji. Poruszam ten wątek gdyż kilka lat temu trafił do mnie na konsultację 3 letni owczarek niemiecki, u którego występowała kulawizna kończyn piersiowych o różnym stopniu nasilenia od 2 lat. Rtg stawu łokciowego “okazyjnie” zakupionego w Niemczech owczarka Pies został zakupiony do polskiej hodowli w Niemczech w wieku 10 miesięcy. Wykonano następnie badanie stawów biodrowych rtg HD i pies uzyskał dopuszczający do hodowli wynik, natomiast stawy łokciowe nie były prześwietlane, gdyż nie ma takiego obowiązku. Gdy wykonaliśmy u niego w wieku 3 lat zdjęcia radiologiczne łokci, diagnoza była jednoznaczna – dysplazja łokciowa ED w prawym i lewym stawie łokciowym. Przypadek dnia Na konsultację chirurgiczną trafiła do mnie młoda suczka rasy owczarek niemiecki, w wieku 6 miesięcy i prawidłowej wadze 20 kg. Z wywiadu ustaliłem, iż szczeniak zawsze miał chwiejny chód a kuleje znacznie już od 5 tygodni, był badany w innej przychodni i stwierdzono duży problem ze stawem biodrowym prawym. Pies posiada metrykę Związku Kynologicznego w Polsce i został zakupiony z myślą o hodowli. Istotnie kulawizna kończyny miednicznej była bardzo wyraźna a pies dość pobudzony. Podczas badania w znieczuleniu stwierdziłem, iż kończyna prawa jest zauważalnie krótsza od lewej a w stawie biodrowym prawym wyczuwam krepitację i brak stabilności. Staw biodrowy lewy wykazywał dużą luźność. Podczas badania ortopedycznego nie stwierdziłem symptomów zerwania więzadeł krzyżowych w żadnym z kolan, a rzepka lewa wykazywała zwichnięcie boczne drugiego stopnia. Wykonaliśmy badania dodatkowe – rtg stawów biodrowych. Rtg: głowy obu kości udowych słabo wykształcone, łuki Schentona-Menarda przerwane. Głowa kości udowej lewej płytko osadzona w panewce. Dysplazja biodrowa ciężka HD-E, zwichnięcie stawu biodrowego prawego górno-przednie. Obraz radiologiczny był oczywisty a diagnoza jednoznaczna – ciężka dysplazja stawów biodrowych HD-E i zwichnięcie stawu biodrowego prawego górno-przednie. Niestety eliminuje to suczkę z hodowli, a kwalifikuje do zabiegu dekapitacj kości udowej prawej. Ciężka dysplazja obecna również w stawie lewym, także z czasem będzie wymagała operacji. Z powodu przewlekłego już bólu właściciel od razu zdecydował się operować zwichnięty staw biodrowy. Po kilku dniach w poniedziałek wykonaliśmy dekapitację w prawym biodrze. Główka kości udowej prawej po dekapitacji. Pacjentka podczas wtorkowej kontroli pozabiegowej mimo inwazyjności zabiegu wykazywała znacznie mniejszą kulawiznę operowanej nogi niż podczas pierwszej konsultacji. Obecnie pies jest w wieku 6 miesięcy i rozwój kości wciąż trwa. Jako dorosły pies pewnie przekroczy wagę 30 kilogramów i najpewniej za kilka tygodni czeka ją operacja drugiego biodra. Mamy jednak nadzieję, że będzie miała znacznie zredukowany ból w obu stawach biodrowych i większy komfort życia. Jeszcze kilka lat temu w publikacjach zabieg dekapitacji kości udowych była zalecany dla psów o macie ciała nieprzekraczającej 15-18 kg. Tę wielkość uważano za graniczną dla dobrego rokowania po operacji. Rtg pozabiegowe: stan po dekapitacji prawej główki. Widoczne również jak na zdjęciu poprzednim zwichnięcie boczne rzepki lewej. Obecnie zabieg dekapitacji przeprowadzamy z bardzo zadowalającymi rezultatami u psów ważących nawet ponad 50 kg. Sam operowałem kilku takich pacjentów (nowofunlanda oba stawy biodrowe, owczarka staroniemieckiego jedno biodro + drugie kolano, cane corso jedno biodro i drugie kolano) i przy odpowiednio poprowadzonej rehabilitacji i zaangażowaniu właścicieli ci pacjenci radzą sobie doskonale po kilku latach od zabiegu. Przypadek dnia W sobotę trafił do mnie na konsultację chirurgiczną przygarnięty przez wspaniałych ludzi młody kocurek. Pacjent miał w innej przychodni wykonane badanie rtg i zdiagnozowane złamanie nogi. Złamanie kości ramiennej po postrzale. Istotnie, ten przesympatyczny kociak, mimo mruczenia odczuwał duży dyskomfort w kończynie piersiowej prawej. Bolesność i krepitacja wyraźnie dotyczyła kości ramiennej. Obejrzałem załączone zdjęcie rtg. I co… kolejna ofiara ludzkiej głupoty! * Zdjęcie nie pozostawiało wątpliwości: złamanie kości ramiennej prawej, wieloodłamowe, z obecnością śrutu typowe dla postrzału. Moja diagnoza bardzo zaskoczyła panie, które zwróciły się do mnie o pomoc. Ze względu na lokalizację i typ złamania rokowanie było niepomyślne i w rozmowie z opiekunkami wspomniałem, iż musimy jako czarny scenariusz brać pod uwagę nawet amputację kończyny ;-( Ustaliliśmy też, że przed samym zabiegiem w znieczuleniu wykonamy dokładniejsze zdjęcia rentgenowskie w dwu projekcjach co pozwoli ocenić “straty”. projekcja boczna, m-lprojekcja a-pZdjęcia w dwóch projekcjach wykonane w znieczuleniu. Widoczne w ranie odpryski śrutu. Nie wyglądało to dobrze. Wieloodłamowe złamanie kości ramiennej prawej w 1/3 dalszej, z przemieszczeniem odłamów, obecnością śrutu i skróceniem osi kończyny. Złamanie wieloodłamowe z definicji ma wiele odłamów, co utrudnia osteosyntezę. 1/3 dolna kości ramiennej to lokalizacja w pobliży stawu łokciowego, a w tym przypadku dodatkowo stawu w okresie wzrostu ;-( Musimy usunąć kilka drobnych odłamów kostnych i zespolić bliższy i dalszy odcinek kości ramiennej. Mamy ograniczony budżet i brak stałego domu dla tego biednego kociaka. Podczas golenia sierści do operacji uwidoczniła się rana postrzałowa. Podjąłem decyzję, że wykonam tę osteosyntezę za pomocą drutów śródszpikowych, które wprowadzę od stawu łokciowego. Do przełomu złamanie uzyskałem dostęp boczny. Zdjęcie ilustruje większość “gruzu” kostnego i odłamy śrutu, które usunąłem z przełomu złamania. Zdj. Fragmenty kości usunięte z przełomu złamania. Wprowadziłem do kości ramiennej dwa druty śródszpikowe krzyżujące się aby ustabilizować odłamy w rotacji osiowej. Grubość drutów to 1,4 i 1,2 mm. Stabilizacja osiowa została przywrócona, długość kości ramiennej niestety uległa redukcji, za to ruchomość stawu łokciowego pozostała w pełnym zakresie zachowana. Operacja zajęła mi aż 2,5 godziny i optymistycznie wierzę, że warto było poświęcić tyle czasu na tę trudną syntezę a także żywię nadzieję, iż kość przy współpracy opiekunek i mojej będzie miała dogodne warunki do zrostu. projekcja a-pprojekcja m-lZdjęcia rtg po osteosyntezie. * średnio u ok 20% kotów wychodzących z domu podczas badania rtg stwierdzam “przy okazji” obecność śrutu, a zazwyczaj kilku, rekordzista miał 7 sztuk ;-( Ujęte w tytule pytanie pozostaje otwarte… Zespół brachycefaliczny. Do ras psów brachycefalicznych zaliczamy między innymi obecnie bardzo popularne w Polsce mopsy, buldogi francuskie czy boston teriery… Szczenię mopsa w wieku 8 tygodni. U tych ras pierwsze obawy problemów oddechowych zazwyczaj zaczynają się między 6 a 12 miesiącem życia. Na fotografii pierwszej przedstawiam suczkę mopsa w wieku 8 tygodni życia, która w dniu odbioru z hodowli nie wykazywała żadnych objawów oddechowych. Szpara nozdrzy miała prawidłową szerokość a objaw chrapania nie był słyszalny. W 10 miesiącu życia u tej suczki pojawiły się pierwsze objawy w postaci chrapania głównie w spoczynku, w nocy. Okres ten przypadał na jesienną pogodę, podjęliśmy więc w pierwszej kolejności leczenie farmakologiczne lekami przeciwzapalnymi, aby wykluczyć stan zapalny jako jedyne źródło objawów. Poprawa była tylko przejściowa, a z czasem chrapanie nasilało się. W badaniu klinicznym widoczne były dość wąskie obie szpary nozdrzy, co przedstawia drugie zdjęcie. Suczka została poddana znieczuleniu i badaniu podniebienia miękkiego oraz badaniu rtg kości czaszki. Diagnoza to zespół brachycefaliczny (ang. BAS –brachycephalic Airway Syndrome). Choroba dotyczy ras brachycefalicznych, czyli tych z krótką, kwadratową kufą, których najlepszym przykładem są buldogi francuskie i angielskie, mopsy, boston terriery. Wszystkie operowane przeze mnie psy były to buldogi francuskie lub mopsy. Zespół brachycefaliczny to nieprawidłowości anatomiczne dotyczące nozdrzy, podniebienia miękkiego i kieszonek krtaniowych. W mojej praktyce zazwyczaj spotykałem się ze zbyt wąskimi otworami nosowymi i za długim podniebieniem miękkim. Jednak te 3 anomalie anatomiczne mogą występować równocześnie u jednego pacjenta. wąskie nozdrza u mopsa Pacjenci chorujący na BAS mają trudności z prawidłową wymianą powietrza i wówczas pojawiają się objawy ze strony układu oddechowego. Najczęściej są to chrapanie, świsty, oddychanie przez pysk, charczenie, niechęć do ruchu i nietolerancja wysiłkowa, w miarę rozwoju choroby mogą pojawić się omdlenia czy sinica. Zazwyczaj na tym etapie zaniepokojeni właściciele zwracają się o pomoc do lekarza. Wówczas aby należycie zbadać pacjenta, postawić pewną diagnozę i ustalić przebieg operacji czy rokowanie moim zdaniem poza badaniem klinicznym w pełnej świadomości należy psa znieczulić zbadać jego podniebienie miękkie i kieszonki krtaniowe oraz wykonać badania dodatkowe jak rtg czy badania krwi. Tu widać zbyt długie podniebienie miękkie u tego samego mopsa. Dlaczego badanie w znieczuleniu? Nie spotkałem jeszcze w swojej praktyce pacjenta rasy brachycefalicznej, który bez znieczulenia pozwoliłby sobie na dokładnie zbadanie podniebienia i kieszonek krtaniowych. Po badaniu wiemy jak wyglądają nozdrza i jakiej wymagają korekty, czy podniebienie miękkie jest zbyt długie i musimy je skrócić i czy interwencji chirurgicznej wymagają kieszonki krtaniowe. Zdjęcie powyżej. Dlaczego powinno wykonać się badania dodatkowe? Zdjęcie rtg w projekcji bocznej głowy pozwala uwidocznić kostne podniebienie twarde, co może być pomocne w ustaleniu rokowania u operowanego pacjenta zanim poddamy go zabiegowi. Rtg klatki piersiowej ukaże zaś przebieg tchawicy i zarys przepony. Pacjenci z zespołem brachycefalicznym mając trudności ze swobodnym wdychaniem powietrza próbują rekompensować niedobory wzmożonym oddychaniem, w co zaangażowana zostaje przepona. W konsekwencji przepływ powietrza przez górne drogi oddechowe jest szybszy niż u psów zdrowych, co predysponuje do zapaleń krtani czy tchawicy, manifestującego się kaszlem czy dusznością. Zmuszona do intensywnej pracy przepona u tych psów z czasem powoduje wzrost ujemnego ciśnienia panującego klatce piersiowej. Klinicznie ma to swoje konsekwencje w postaci nabytej przepukliny rozworu przełyku. To właśnie na tym etapie pojawiają się jako wtórne objawy już ze strony układu pokarmowego, jak wymioty, refluks, czy krztuszenie się. Dlatego powinniśmy wykonać badania dodatkowe krwi. Niezbędnym w postępowaniu chirurgicznym w skrajnych przypadkach może okazać się poza korektą podniebienia czy nozdrzy operacja przełyku czy przepony. Często jednak leczenie chirurgiczne w obrębie układu oddechowego w połączeniu z leczeniem farmakologicznym daje bardzo pozytywne rozwiązanie i rokuje dobrze. Lewe zdjęcie śródzabiegowe po wykonaniu korekty lewostronnej, widoczna różnica w otworach fotografia już po zupełnym zabiegu. Kamica nerek u kotów W diagnostyce radiologicznej kotów z problemami urologicznymi trafiają się przypadki kamicy nerkowej. Zazwyczaj nie stanowią one więcej niż 5% przypadków urologicznych, lecz dla mnie są bardzo interesującym wyzwaniem. Zdecydowana większość “urologicznych” kotów to koty w wieku powyżej 8 lat. Czasami problemy z oddawaniem moczu pojawiają się już u kotów poniżej drugiego roku życia, ale wówczas niemal wszyscy ci pacjenci cierpią na SUK – syndrom urologiczny kotów. Tej chorobie poświęcę odrębny temat. Kamica nerek u kotów, zresztą podobnie jak inne problemy nefrologiczne nie daje zazwyczaj objawów urologicznych łatwych do zaobserwowania przez właściciela: krwiomoczu, bezmoczu czy częstomoczu. Mówi się że nerki są cichym zabójcą. Objawy niewydolności nerek są niespecyficzne i diagnozowanie ich bez badań dodatkowych jest niezmiernie trudne, a w zasadzie niemożliwe. rtg kota z kamieniem moczowym w nerce Podczas niewydolności nerek zmiany w podstawowych parametrach krwi pojawiają się późno, gdy uszkodzenie narządu jest już znaczne. Dla diagnostyki nerek nie wystarczy wykonać badania poziomu kreatyniny i mocznika we krwi! Aby postawić diagnozę u pacjenta podejrzanego o niewydolność nerek należy wykonać morfologię krwi, badania biochemiczne rozszerzone obejmujące poza kreatyniną i mocznikiem jeszcze elektrolity oraz wykonać pełne badanie moczu z osadem, a tylko wówczas można ukierunkować leczenie i oczekiwać dobrego rokowania. Z obowiązkowych badań dodatkowych u pacjenta z niewydolnością nerek na pewno należy badania obrazowe. Przede wszystkim badanie usg na przygotowanym do tego pacjencie. Zobrazuje nam to budowę nerek, proporcje części korowej do rdzenia, miedniczki nerkowe czy obecność torbieli, guzów lub kamieni nerkowych. Uwidocznić możemy tym badaniem doskonale pęcherz moczowy, określić budowę jego ściany i zawartość. Potwierdzimy lub wykluczymy obecność guzów w pęcherzu moczowym czy kamicy moczowej. Widoczny jeden kamień moczowy w prawej nerce. W mojej praktyce radiologicznej przy podejrzeniu kamicy układu moczowego czy to u kota czy u psa, poza badaniem usg zawsze wykonują badania rtg w minimum dwóch projekcjach. Uważam, iż takie postępowanie powinno być złotym standardem przy diagnozowaniu kamicy. Na zdjęciach radiologicznych zobrazować można często obecność kamieni w moczowodach czy cewce moczowej, co w obrazie usg jest trudne lub czasem niemożliwe do uchwycenia. Tylko przy takim pełnym obrazowaniu możemy dokładnie zaplanować zabieg i przygotować się do niego dokładnie. U kota, który jest bohaterem zdjęć tego artykułu w diagnostyce obrazowej znalazłem tylko jeden kamień, tylko w jednej, prawej nerce. (Zdjęcie powyżej) Kot trafił do naszej przychodni z niespecyficznymi objawami: bolesnością, osłabieniem apetytu, apatią. Nie wykazywał w domu większego pragnienia a mocz oddawał do kuwety jak dotychczas. Wykonano badania krwi, które wskazywały na niewydolność nerek. Kot skierowany został do mnie na badania obrazowe. Parametry krwi były znacznie podwyższone, ale po diagnostyce usg i rtg gdzie stwierdziłem obecność tylko jednego kamienia w jednej nerce pozwoliło nam to przypuszczać, iż rokowanie będzie pomyślne. Po stabilizacji pacjenta operacyjnie usunąłem kamień(zdjęcie poniżej), a kontrolne badania krwi po 4 tygodniach była znacznie lepsze niż przed operacją, mimo tego, iż kot był w wieku 11 lat. Zdjęcie śródoperacyjne- lewe – widoczny kamień w nerce,Prawe zdjęcie – usunięty kamień moczowy. Inny przypadek z mojej praktyki radiologicznej to 12 letni piesek, suczka rasy Yorkshire terrier, która trafiła do naszej przychodni w ogólnym stanie złym. Po wykonaniu badania klinicznego i badań krwi została skierowana do mnie na badanie usg. W badaniu widać było liczne kamieni moczowe w pęcherzu moczowym oraz podejrzenie kamicy nerek. Dodatkowe badanie rtg potwierdziło obecność kamieni moczowych w obu nerkach oraz pęcherzu moczowym. Rokowanie w tym przypadku było ostrożne, a właściciel nie zdecydował się na zabieg w naszej przychodni. Nie znam dalszych losów tego pacjenta. Czerniak paznokcia oraz czerniak podpaznokciowy nie są dolegliwościami częstymi. Tę chorobę diagnozuje się corocznie u około 2500 osób. Zgodnie ze statystykami czerniak paznokcia stanowi od około 1 do 4 procent wszystkich zachorowań na czerniaka. Przed podpowiedzią to faktycznie zagadka. Nowotwór jest słabo zróżnicowany - dużo jednoznacznych cytologicznych cech złośliwości. Myląca jest obecność naczyń krwionośnych, ale komórki ''tworzące'' ich ścianę wyraźnie różnią się od populacji komórek nowotworowych ( małe komórki ze ''spokojnymi jądrami" ). Na jednym ze zdjęć widoczna jest duża, wielojądrzasta komórka - osteoklast, który często pojawia się w przypadku nacieku i lizy kości. Podsumowując - złośliwy nowotwór, słabo zróżnicowany z widoczną silną proliferacją naczyń. Biorąc pod uwagę informacje kliniczne można było podejrzewać zaangażowanie kości. W diagnostyce różnicowej należy wymienić raka, czerniaka, naczyniakomięsaka - w zasadzie wszystko jest możliwe. Po podpowiedzi wszystko staje się jasne ( a w zasadzie ciemne ) widoczne dwie komórki nowotworowe z cytoplazmą wypełnioną barwnikiem - diagnoza musi być jednoznaczna - CZERNIAK. prawidłowy osteoklast - biopsja zmiany ''agresywnej'' kości obraz typowy dla czerniaka - guz j. ustnej u psa
Dlatego jeśli u zwierzęcia pojawi się jeden z powyższych objawów, należy natychmiast skontaktować się z weterynarzem.. Rodzaje pasożytów psów. U szczeniąt i dorosłych psów występują trzy grupy robaków. Obejmują one: tasiemce (tasiemce); przywry (przywry); nicienie (glisty).
Czerniak u dzieci a niebezpieczne znamiona barwnikowe Czerniak u dzieci powstaje najczęściej na podłożu skóry zdrowej, a także na podłożu niebezpiecznych znamion barwnikowych. Jest to nowotwór skóry, jednak może lokalizować się także w oku dziecka. Pieprzyki u dzieci a czerniak Czerniak u dzieci występuje bardzo rzadko. Jednak jest jednocześnie najczęstszym nowotworem skóry w tej grupie wiekowej. Czerniak skóry u dzieci może powstawać na podłożu obecnych na skórze zmian barwnikowych skóry, jednak nie jest to reguła. Czerniak u dziecka może powstać także na podłożu skóry zdrowej, a także przezłożyskowej transmisji od matki. Znamiona barwnikowe, określane popularnie jako pieprzyki, u najmłodszych mogą stanowić doskonałe podłoże dla nowotworu skóry u dzieci. Szczególnie chodzi o olbrzymie znamiona wrodzone. Zarówno u dorosłych jak i u dzieci obserwuje się wzrost zachorowań na czerniaka. Szczególnie jest to widoczne u nastolatków. W tej grupie wiekowej czerniak najczęściej pojawia się u dziewcząt, szczególnie na tułowiu i kończynach dolnych. Niepokojące znamiona barwnikowe u dzieci Przynajmniej połowa przypadków czerniaka skóry u dzieci powstaje w miejscach pozbawionych niepokojących pieprzyków, a więc w obrębie zdrowej skóry. O tym, że zmiana przybiera charakter złośliwy, świadczy kilka cech znamienia barwnikowego: · asymetria, · niejednolite zabarwienie, · średnica >6 mm, · szybkie w czasy zmiany znamienia, · nieregularność brzegów. Na podłożu znamion barwnikowych powstaje spory odsetek nowotworów skóry u nastolatków. Czynnikami zwiększającymi ryzyko przemiany znamienia barwnikowego w czerniaka, jest znaczna liczebność znamion, a także nadmierne narażenie na promieniowanie słoneczne, szczególnie osób o jasnej karnacji. Im większy pieprzyk u dziecka, tym większe ryzyko transformacji nowotworowej. Nie ma jednak wskazań do profilaktycznego usuwania znamion skóry niepodejrzanych w badaniu dermatoskopowym. Czerniak u dzieci a u dorosłych Czerniak u dzieci (w porównaniu z dorosłymi) jest często grubszy, częściej tworzą się przerzuty, jednak mimo, iż są to czynniki uznawane za niekorzystne rokowniczo, to jednak u dzieci rokowanie i długość życia z czerniakiem są lepsze niż u dorosłych. 10-letnie przeżycie dziecka z czerniakiem sięga nawet 80%. Czerniak u dzieci – leczenie Leczenie czerniaka u dzieci opiera się na ogólnie przyjętych schematach leczenia u dorosłych. Zaleca się usuwanie dużych, podejrzanych znamion barwnikowych, jeszcze zanim ulegną transformacji w czerniaka. Aby potwierdzić zmianę o charakterze złośliwym, wycina się zmianę barwnikową z granicami zdrowej tkanki wynoszącą 1-3 mm, następnie wykonywane jest badanie histopatologiczne. Najważniejsze, by do badania pobrać całą grubość skóry. Z reguły wycina się całą zmianę, choć zdarzają się przypadki niepokojących znamion barwnikowych zajmujących bardzo duże powierzchnie. Ich usunięcie groziłoby oszpeceniem dziecka, w związku z tym taki przypadek jest wyjątkiem, kiedy pobiera się jedynie fragment znamienia celem badania histopatologicznego. Podstawą leczenia czerniaka skóry jest jego usunięcie. W przypadku czerniaków o grubości 1 mm, usuwa się zmianę z 1 cm marginesem zdrowych tkanek. Dla czerniaków grubszych niż 2 mm, margines zdrowej tkanki do wycięcia wynosi 2 cm. Wykonuje się ponadto biopsję węzła wartowniczego, która pozwala na wykrycie przerzutów w węzłach chłonnych. W przypadku obecności przerzutów konieczne jest leczenie uzupełniające. 5-letnie przeżycie sięga nawet 90 %. W przypadku obecnych przerzutów w węzłach chłonnych zmniejsza się do 80%, natomiast w przypadku obecności przerzutów odległych, rokowanie spada do 60%. Zobacz także: Czerniak a pieprzyk - jak odróżnić?

Zaniechanie przez pacjenta wizyt u lekarza, nawet w przypadku niewielkiej zmiany na wardze, może w skutkach doprowadzić do resekcji (usunięcia) części żuchwy, gdy guz zacznie naciekać kość. Rak wargi górnej i rak wargi dolnej – rokowanie. Często u palaczy wyrobów tytoniowych pada diagnoza „rak wargi dolnej”.

Czerniak a pieprzyk (znamię) - jak odróżnić czerniaka od pieprzyka? Rozróżnienie czy zmiana barwnikowa jest zwykłym pieprzykiem czy czerniakiem skóry może czasami okazać się trudna. W razie wątpliwości i niepokojącego wyglądu zmiany, warto skonsultować się z dermatologiem i usunąć zmiany niebezpieczne. Pieprzyk nie jest czerniakiem, jednak czerniak może mieć postać pieprzyka. Bardzo ważne, by dermatolog odróżnił łagodną zmianę barwnikową od pieprzyka. Czasami niektóre pieprzyki określa się jako niebezpieczne, ponieważ czerniak może rozwinąć się na tle zmian barwnikowych. Dlatego też niepokojące zmiany skórne zaleca się czasami usunąć profilaktycznie. Natomiast należy pamiętać, że czerniak może powstać na nowo, na niezmienionej skórze. Czerniak a pieprzyk – jak odróżnić czerniaka od pieprzyka? Czerniak jest złośliwym nowotworem, który wywodzi się z komórek melanocytowych (barwnikowych). Najczęściej czerniak rozwija się w skórze, jednak może pojawić się także w obrębie gałki ocznej i błon śluzowych. Aby odróżnić czerniaka od pieprzyka, należy ocenić zmianę pod względem następujących cech klinicznych: asymetria – zmiany podejrzane, najczęściej mają asymetryczne wymiary. Pieprzyk ma raczej symetryczny kształt; brzegi – zmiany o charakterze złośliwym mają bardzo nieregularne brzegi; kolor – pieprzyk ma zazwyczaj kolor jednolity. W przypadku zmian o charakterze czerniaka zdarza się, że kolor jest niejednolity, ma przejaśnienia czy zaciemnienia na powierzchni zmiany. Mimo iż nazwa mogłaby sugerować czarną barwę czerniaka, nie jest to reguła; średnica i dynamika zmian w przypadku zmian złośliwych jest bardzo postępująca. Pieprzyk może zwiększyć swoje wymiary, jednak dzieje się to w przeciągu kilku lat. Natomiast czerniak rośnie gwałtownie; uwypuklenie powierzchni – powierzchnia zmiany złośliwej jest nierówna, obserwuje się nieregularne uwypuklenia powierzchni. Główną metodą pozwalającą na diagnozowanie czerniaka jest dermatoskopia, polegająca na obserwacji zmiany pod specjalnym powiększeniem. Objawy czerniaka a pieprzyka? Pieprzyk jest zmianą pojedynczą lub mnogą, która poza tym, że jest widoczna na skórze, nie daje żadnych objawów. Natomiast transformacja złośliwa może (choć wcale nie musi) dać objawy w postaci zaczerwienienia, świądu, owrzodzenia zmiany czy też tendencji do krwawienia. We wczesnej fazie ograniczonej do zmiany na skórze, czerniak nie boli. Ból to objaw towarzyszący bardziej zaawansowanym stanom chorobowym i obecności przerzutów. Objawem, który powinien zawsze zaniepokoić to nagła zmiana charakteru dotychczasowego znamienia, jego szybkie powiększanie się i zaburzenie symetrii. Czasami zdarza się, że zwykły pieprzyk jest umiejscowiony w takim miejscu, w którym ulega stałym uszkodzeniom, np. poprzez pocieranie kołnierzyka czy biustonosza. Jest to bardzo niebezpieczne, ponieważ może wystymulować w potencjalnie niegroźnej zmianie, transformację w zmianę złośliwą. Czasami przez przewlekłe uszkodzenia mogą pojawić się strupki na pieprzyku czy inne zmiany, które wzbudzają poważny niepokój. Takie pieprzyki najczęściej są usuwane. Podejrzane pieprzyki – jakie pieprzyki należy usunąć? Każdy człowiek ma na ciele mniej lub więcej zmian barwnikowych. Byłoby trudne, a czasem wręcz niemożliwe usunąć je wszystkie. Dlatego też w przypadku mnogich, niepokojących zmian warto skonsultować się z lekarzem, który zdecyduje o tym, jakie zmiany byłoby warto usunąć. Niektóre pieprzyki usuwane są w celach estetycznych. Często wtedy stosowane są nowoczesne techniki jak laserowe usuwanie znamion. Warto jednak pamiętać, że w takich przypadkach nie ma możliwości przeprowadzenia diagnostyki, która pozwoli na wykluczenie zmian złośliwych w obrębie znamienia. Jedyną metodą usuwania niebezpiecznych, tudzież niepokojących zmian barwnikowych, jest chirurgiczne opracowanie znamienia, kiedy to możliwe jest wykonanie badania histopatologicznego i wykluczenie zmian patologicznych w obrębie pieprzyka. Dowiedz się więcej: Złote zasady ochrony przed czerniakiem
W tym celu zastosuj specjalne nożyce dla czworonogów, ponieważ zwykłe nożyczki mogłyby doprowadzić, do rozdwojenia pazura. Z kolei naderwany pazur u psa w połowie długości, bez odpadnięcia końcówki z lekkim krwawieniem, wymaga obcięcia naderwanego fragmentu. Konieczne będzie zdezynfekowanie rany, a następnie założenie Czy wiesz, że narośla na skórze są najczęstszym typem nowotworu u psów? Chociaż nie wszystkie z nich są zmianami nowotworowymi, te, które nimi są, mogą być dość agresywne. Niezbędne jest zrozumienie czynników ryzyka, objawów i środków ochronnych związanych z rakiem skóry u psa, abyś mógł lepiej chronić swojego pupila. Jakie są rodzaje raka skóry psa? Istnieją trzy rodzaje raka skóry powszechnie obserwowane u psów: Czerniak złośliwy Ten typ nowotworu atakuje komórki barwnikowe skóry zwane melanocytami. Podczas gdy wiele guzów, które rozwijają się w tych komórkach, jest łagodnych, inne szybko rosną i dają przerzuty do innych obszarów ciała, takich jak wątroba i/lub płuca. Łagodne czerniaki, znane jako melanocytoma, zwykle znajdują się na obszarach skóry psa, które są pokryte sierścią, podczas gdy większość złośliwych czerniaków występuje w jamie ustnej. Trauma i kompulsywne lizanie mogą przyczynić się do szybkiego wzrostu komórek, który powoduje czerniaki, ale wydaje się, że pewną rolę odgrywa również genetyka. Rak płaskonabłonkowy Te nowotwory złośliwe zwykle pojawiają się jako wypukłe białe grudki na skórze, w kącikach pazurów lub w jamie ustnej. Często są spowodowane ekspozycją na słońce, ale mogą być również związane z wirusem brodawczaka u niektórych psów. Chociaż raki płaskonabłonkowe nie rozprzestrzeniają się na okoliczne węzły chłonne, są agresywne i mogą wymagać poważnej operacji chirurgicznej w celu ich usunięcia. Guzy komórek tucznych Są to najczęściej spotykane typy nowotworów skóry u psów. Dokładna przyczyna guzów komórek tucznych jest nieznana, ale łączy się je ze stanem zapalnym, podrażnieniami skóry i czynnikami genetycznymi. Hormony estrogenu i progesteronu mogą również wpływać na wzrost guza. Jakie są czynniki ryzyka? Ekspozycja na słońce Podobnie jak w przypadku ludzi, ekspozycja na słońce jest czynnikiem powodującym raka skóry u psa. Mimo że większość psiaków jest pokryta sierścią, słońce nadal może przez nią przenikać i powodować uszkodzenia słabo chronionych obszarów, takich jak nos i uszy. Psy bezwłose i rasy krótkowłose są szczególnie narażone na nadmierną ekspozycję na słońce. Rasa Każdy pies może rozwinąć raka skóry, ale następujące rasy wydają się mieć predyspozycje genetyczne do niektórych jego typów: Czerniaki złośliwe występują najczęściej u czarnych psów, zwłaszcza terierów szkockich i sznaucerów. Uwaga: wyzły, sznaucery miniaturowe, dobermany pinczery, airedale teriery i Chesapeake Bay retriever są podatne na łagodne (nienowotworowe) czerniaki. Rak płaskonabłonkowy pojawia się najczęściej u psów o krótkiej sierści o jasnej skórze. Szpic wilczy, sznaucery, bassety, collie, dalmatyńczyki, bulteriery i beagle w wieku od sześciu do dziesięciu lat są podatne na tę formę raka. Guzy komórek tucznych są dość powszechne u bokserów i mopsów, a czasami widywane są u boston terrierów, labradorów, beagle i sznaucerów. Jakie są oznaki raka skóry u psa? Wizualne oznaki raka skóry psa różnią się w zależności od formy, z którą masz do czynienia. Nawet weterynarze nie zawsze potrafią stwierdzić, które guzy są złośliwe, a które nie, dlatego ważne jest, aby zbadać i wykonać biopsję wszelkich nowych lub zmieniających się narośli. To powiedziawszy, istnieje kilka wskazówek, które pomogą Ci zidentyfikować podejrzaną narośl: Czerniaki złośliwe często występują na wargach, w jamie ustnej oraz na pazurach i opuszkach stóp. Rak płaskonabłonkowy ma wygląd przypominający brodawki i występuje zwykle na brzuchu, wokół genitaliów, rzadziej na łapach. Guzy komórek tucznych najczęściej pojawiają się na tułowiu, a czasem na łapach. Jakie są opcje leczenia? Wszelkiego rodzaju nowotwory skóry u psów są usuwane chirurgicznie w indywidualnych przypadkach. Jeśli jednak guz znajduje się w trudnej lokalizacji lub rozprzestrzenił się na węzły chłonne, może być konieczne dodatkowe leczenie, takie jak chemioterapia, radioterapia i leki doustne. Istnieje również terapeutyczna szczepionka DNA, która powoduje, że układ odpornościowy psa atakuje komórki nowotworowe. Wykazała doskonałe wyniki w wydłużaniu czasu przeżycia psów z czerniakiem jamuy ustnej. Jak mogę chronić mojego psa przed rakiem skóry? Krem do opalania Psy o cienkiej sierści i bladej skórze potrzebują więcej ochrony przed słońcem niż ich przyjaciele o grubszej sierści. Jednak nie kupuj w aptece żadnego ludzkiego kremu przeciwsłonecznego, ponieważ niektóre z tych produktów mogą być toksyczne. „Krem przeciwsłoneczny zawiera tlenek cynku i może być szczególnie szkodliwy dla jelit psa w przypadku połknięcia. Spożywanie tych produktów może spowodować u psa krwawą biegunkę i krwawe wymioty, co wskazuje na uszkodzenie jelit” – mówi weterynarz Rachel Barrack. Nie jesteś pewien, czy Twój pies potrzebuje ochrony przeciwsłonecznej? Skonsultuj się z weterynarzem. Pomoże Ci ocenić ryzyko u Twojego psa, wybrać odpowiedni produkt oraz nauczy Cię, jak i kiedy z niego korzystać. Zachowanie czujności Należy pamiętać, że ponad 50% guzków, narosli i zmian chorobowych u psów nie jest rakowych, a starzejące się psy są szczególnie podatne na łagodne brodawki i cysty. Jednak jedynym sposobem, aby naprawdę wykluczyć raka skóry psa, jest badanie weterynaryjne i biopsja. Nawet jeśli guz u Twojego psa zostanie uznany za łagodny, nadal ważne jest, aby monitorować go pod kątem zmian wielkości, koloru, wydzieliny itp. Zachowanie czujności podczas częstych kontroli w domu to najlepszy sposób na ochronę pupila. Warunki rozwoju czerniaka węzłowego. Ten typ czerniaka jest najbardziej agresywny. Może rozwinąć się bez pewnych przyczyn, szczególnie w podeszłym wieku. Charakteryzuje się obecnością na skórze ciemnych guzków koloru, wzrost - pionowy. Czerniak rozwija się szybko - od sześciu miesięcy do półtora roku. Trzy tygodnie temu mój pies miał usuniętą zmianę o średnicy ok 1,5 cm z histopatologiczne wykazało czerniak została wycięta z dużym marginesem, badanie RTG nie wykazało poinformował mnie że w takiej sytuacji nie jest potrzebne leczenie onkologiczne ale chciałam to jeszcze potwierdzić z kimś kto lepiej ogarnia temat nowotworów u wdzięczna za odpowiedź. Cytat Inicjator dyskusji Opublikowany : 12/11/2020 06:48 Dzień dobry. Czy w badaniu histopatologicznym zostały zbadane także marginesy cięcia? Jest to bardzo istotne, gdyż sama informacja, że były one „duże” niewiele wnosi. Jeśli w badaniu histopatologicznym znajdzie się informacja, że w marginesach cięcia nie znaleziono komórek nowotworowych, można sobie pozwolić na odrobinę optymizmu. Również istotny jest indeks mitotyczny – czyli ilość komórek w fazie podziału widocznych w polu widzenia – im niższy, tym lepsze prognozy. Warto też wykonać biopsję węzłów chłonnych wartowniczych, czyli znajdujących się najbliżej wystąpienia zmiany – jeśli w ich miąższu zostaną znalezione komórki atypowe, należy koniecznie wdrożyć leczenie dodatkowe. Decyzja o podjęciu dodatkowego leczenia należy do Pani, jako do opiekuna psa. Jeśli jednak ma Pani wątpliwości, co do sugestii lekarza prowadzącego, warto zasięgnąć opinii onkologa – po analizie wyników badań oraz zbadaniu psa z pewnością zasugeruje Pani odpowiednie postępowanie. Jeśli nie zdecyduje się Pani na to, warto kontrolować powierzchnię ciała pupila i nie zwlekać z badaniem, jeśli znajdzie Pani jakąkolwiek deformację lub guzek. Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii. OdpowiedźCytat Opublikowany : 16/11/2020 09:02 Można je leczyć jedynie ze względów estetycznych. Oto cztery kluczowe działania, które pomogą Ci uchronić psa przed ich rozwojem. 1. Zapewnij mu miękkie posłanie do leżenia. Tworzenie się modzeli jest bezpośrednio związane ze stopniem twardości podłoża, na którym odpoczywa pies. Przypadek kliniczny Skierowany na konsultację chirurgiczną trafił do mnie pies Rex. Rex jest mieszańcem i ma już 13 lat. Właściciele zgłosili się na badanie gdyż zaniepokoiła ich zmiana na skórze ich czworonoga, która w dość znacznym tempie powiększała się a ostatnio pękła. Istotnie w skórze Rexa w okolicy zażebrowej prawej widoczny był wyraźny guz średnicy ok 30 mm. Guz wystawał ponad skórę był czarnej barwy i na szczęście wyraźnie odgraniczony. Od czasu gdy pękł stał się obiektem zainteresowania Rexa. Obraz kliniczny zmiany nasuwał podejrzenie czerniaka lub innej zmiany złośliwej. Mimo zacnego wieku psa właściciele zgodzili się na operację i usunięcie guza. Przygotowanie do zabieguPole operacyjne już gotowe 😉 Po 4 dniach operowałem Rexa. Guz należało usunąć z dużym marginesem tkanek zdrowych, ale lokalizacja na boku ciała dawała taką możliwość. Zmiana nie penetrowała do powięzi czy mięśni. Po wycięciu dla postawienia właściwej diagnozy przesłaliśmy guz do badań histopatologicznych. Otrzymany wynik bardzo dokładnie opisywał komórki z jakich zbudowany jest guz a rozpoznanie było jednoznaczne czerniak złośliwy (melanosarcoma). Rana po usunięciu zmiany……a guz zostanie przygotowany do badania hp Czerniaki są nowotworami złośliwymi, a postępowaniem z wyboru jest leczenie chirurgiczne. Te guzy u psów nie zdarzają się dość często, jednak sam operowałem już kilka. Tylko wczesna interwencja chirurgiczna pozwala na właściwe usunięcie nowotworu a co za tym idzie dobre rokowanie. W przypadku Rexa zmiana była duża, największy czerniak złośliwy jakiego usuwałem, jednak lokalizacja guza i duża tolerancja skóry w tym miejscu pozwoliły na radykalne cięcie z odpowiednim marginesem tkanek otaczających. Czerniaki zdarzają się również na powiekach i wówczas powinny być usuwane możliwie najmniejsze jakie zostaną wyryte, gdyż budowa i wielkość powiek w znacznym stopniu definiują postępowanie chirurgiczne. Gdy Rex był na kontroli pooperacyjnej i usunięciu szwów rana była zupełnie wygojona a pies w doskonałej kondycji. Dzięki szybkiej decyzji właścicieli co do operowania swojego czworonoga rokowanie jest pomyślne. Endometritis pyometra Uwaga w treści artykułu zawarte są zdjęcia śródoperacyjne, które mogą być uznane za drastyczne. W czwartkowy wieczór trafiła do nas 9 letnia suczka owczarek niemiecki o imieniu She. Pies czuł się źle od kilku dni, właściciele zauważyli wyraźny spadek apetytu i zwiększone pragnienie. She trafiła do nas już po 2 dniach leczenia na niedrożność pokarmową, niestety dotąd nie wykonano żadnych badań dodatkowych. W czwartek wieczorem miała już gorączkę 41,1 st C bolesny brzuch i umiarkowany wypływ z pochwy. Z wywiadu ustaliliśmy, iż jest kilka tygodni po cieczce, dużo pije i jest apatyczna. W diagnostyce różnicowej należało uwzględnić ropomacicze, gdyż objawy opisywane przez właściciela były typowe dla tej jednostki chorobowej. Nie wiedzieliśmy jakie dotychczas otrzymywała leki. Pobraliśmy krew do badań biochemicznych i morfologii, a w piątek rano ustaliliśmy diagnostykę obrazową. W morfologii wyraźna leukocytoza, a badania biochemiczne parametrów nerkowych były prawidłowe, natomiast enzymy wątrobowe nieznacznie podwyższone. Podłączyliśmy wlewy dożylne i wykonałem badanie usg, które pozwoliło postawić jednoznaczną diagnozę – ropomacicze. W obrazie usg widoczne typowe “okulary ropomaciczne” oba rogi macicy o znacznie pogrubiałych ścianach i wypełnione płynna gęstą zawartością. Obraz jamy brzusznej nieznacznie rozmyty a pasaż jelitowy osłabiony. Poinformowałem właściciela, iż przy takiej diagnozie leczenie jest tylko jedno – operacja w możliwie najszybszym terminie. Właściciel bez wahania zdecydował się na zabieg aby ratować She. Wyniki badań biochemicznych były dobre i na tym kończą się pozytywne wieści, natomiast pies był w bardzo słabej formie, z wysoką lekucytozą i ma 9 lat. Uprzedziłem właściciela, że operacja niesie wysokie ryzyko lecz jest to zabieg konieczny jeśli mamy uratować jego suczkę. Widoczny gęsty ropny wysięk z pochwy. Po znieczuleniu, gdy pies trafił na stół operacyjny z pochwy wydobywał się już obficie gęsty ropny płyn. Podczas operacji po otwarciu jamy brzusznej niestety otrzymałem odpowiedź dlaczego obraz w usg był niewyraźny. Zawartość jamy brzusznej pływała w cuchnącym ropnym płynie i stwierdziłem zapalenie otrzewnej. Jama brzuszna wypełniona ropnym perforacja lewego rogu i zrost sieci. Niestety i tak już ostrożne rokowanie jeszcze pogorszyło się. Usuwając macicę dostrzegliśmy perforację lewego rogu macicy w dwóch miejscach i już zrost sieci, która organizm próbował uszczelnić dziury. Usunąłem zmienioną macicę wraz z jajnikami i wykonaliśmy płukanie jamy brzusznej aby zminimalizować konsekwencje zapalenia otrzewnej. Dożylnie włączyliśmy antybiotykoterapię i zadzwoniłem do właściciela aby go poinformować o przebiegu operacji i aktualnych rokowaniach. Tego dnia mimo kilku zabiegów wszyscy w przychodni żyliśmy przypadkiem She… Postanowiłem opisać ten przypadek, gdyż ta przemiła i wycieńczona chorobą She bardzo poruszyła cały personel naszej przychodni. W chwili pisania tego artykułu jest już z właścicielami a moje rokowanie praktycznie z godziny na godzinę poprawia się konsekwentnie do stanu zdrowia suczki. Wczesne pooperacyjne rokowanie było złe, gdyż w konsekwencji przewlekłego ropomacicza doszło do perforacji macicy a następnie zapalenia otrzewnej. Taki stan zawsze każe rokować ostrożnie lub źle jeśli pacjent jest geriatryczny. She dobę po operacji. Objawy jakie wystąpiły u tej pacjentki są typowe dla ropomacicza i powinno być ono zawsze brane pod uwagę w diagnostyce różnicowej. Okres kilku tygodni po cieczce, apatia, zmniejszony apetyt, zwiększone pragnienie to objawy patognomiczne. Jeśli Państwa suczka wykazuje kilka z nich należy bezwzględnie wykonać badania dodatkowe krwi i diagnostykę obrazową, gdyż tylko wczesne rozpoznanie endometritis pyometra daje lepsze rokowanie. Chciałbym zaznaczyć, iż nie zawsze w tej jednostce chorobowej widoczny jest ropny wypływ z pochwy. Należy też jako postępowanie w profilaktyce ropomacicza rozważyć wcześniej wykonanie zabiegu kastracji suki potocznie nazywanej sterylizacją. Niezrośnięty wyrostek łokciowy owczarka Nero. Dysplazja łokciowa (ED) jest w praktyce klinicznej rzadziej spotykana niż dysplazja stawów biodrowych (HD). Istnieją jednak takie rasy psów, u których to schorzenie diagnozujemy stosunkowo często, to owczarki niemieckie, berneńskie psy pasterskie czy labradory. To schorzenie łokcia może przyjmować różne formy: Izolowany wyrostek dziobiasty, Nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy czy Inkongurencję w stawie łokciowym. Zwykle diagnozujemy jedną z tych form, ale mogą wystąpić jednocześnie dwie u danego pacjenta jednocześnie. Objawy choroby pojawiają się najczęściej między 5 a 7 miesiącem życia i manifestują się kulawizną kończyny piersiowej. Pacjent, który jest bohaterem tego artykułu to 6-cio miesięczny owczarek niemiecki Nero. Właściciele zauważyli kulawiznę kończyny piersiowej prawej 3 tygodnie wcześniej. Kulawizna z czasem nasilała się, a podawane leki niesterydowe przeciwzapalne nie przynosiły poprawy. Nero w badaniu ortopedycznym wykazywał bolesność stawu łokciowego prawego i bronił się przed prostowanie łokcia. Znieczuliliśmy psa i zbadałem go ponownie w znieczuleniu. Podejrzenie padło na dysplazję łokciową lecz w diagnostyce różnicowej należało uwzględnić młodzieńcze zapalenie kości (panosteitis). Odwodzenie w obu stawach barkowych było prawidłowe a ruchomość w łokciu prawym i lewym w pełnym zakresie, bez wyczuwalnej krepitacji. Wykonaliśmy badanie rtg obu kończyn piersiowych. (Przy badaniach radiologicznych kończyn piersiowych należy wykonać zdjęcia porównawcze kończyny prawej i lewej.) Nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy. Badania dodatkowe pozwoliły postawić diagnozę – dysplazja łokcia prawego, w tym przypadku manifestująca się niezrośnięciem wyrostka łokciowego dodatkowego. Wolny fragment kości co obrazuje zdjęcie miał długość 13 mm, a jego obecność w stawie łokciowym z czasem prowadzić będzie do degradacji chrząstki stawowej na powierzchni kości tworzącej staw. Terapia jest tylko jedna – musimy operować prawy łokieć. Dostęp dostawowy uzyskałem z cięcia bocznego i usunąłem “intruza” ze stawu łokciowego. Zdjęcie poniżej. Usunięty ze stawu wyrostek łokciowy dodatkowy. Po zakończonej operacji wykonaliśmy kontrolne badanie radiologiczne łokcia. Następnego dnia podczas kontroli pooperacyjnej Nero wykazywał znacznie mniejsze objawy kulawizny. W zaleceniach pooperacyjnych właściciele powinni stosować przez kilka dni preparaty przeciwbólowe, a w długofalowej terapii leki chondroprotekcyjne z siarczanem chondroityny , glukozaminą czy kwasem hialuronowym. Zdjęcie wykonane tuż po operacji Nero. Zdecydowaną większość pacjentów u których operowałem dysplazję łokciową stanowiły owczarki niemieckie, a wśród nich 100 % to samce. Obecne przepisy Związku Kynologicznego w Polsce nie wymagają badań psów reproduktorów u owczarków niemieckich w kierunku ED a tylko w kierunku HD. W Niemczech pies rasy owczarek niemiecki aby być dopuszczonym do hodowli musi posiadać badania radiologiczne potwierdzające stawy biodrowe oraz stawy łokciowe wolne od dysplazji. Poruszam ten wątek gdyż kilka lat temu trafił do mnie na konsultację 3 letni owczarek niemiecki, u którego występowała kulawizna kończyn piersiowych o różnym stopniu nasilenia od 2 lat. Rtg stawu łokciowego “okazyjnie” zakupionego w Niemczech owczarka Pies został zakupiony do polskiej hodowli w Niemczech w wieku 10 miesięcy. Wykonano następnie badanie stawów biodrowych rtg HD i pies uzyskał dopuszczający do hodowli wynik, natomiast stawy łokciowe nie były prześwietlane, gdyż nie ma takiego obowiązku. Gdy wykonaliśmy u niego w wieku 3 lat zdjęcia radiologiczne łokci, diagnoza była jednoznaczna – dysplazja łokciowa ED w prawym i lewym stawie łokciowym.
Յаዒիβωпաщ одираклаչ γΘλи ዔиλаф ձըбрεпոпрХрюσаճ τեተеրеቦоսВፌ κիτуጱуւуш рጤсуዞուз
Ζа λοрсጫճиηиզ усреբՈзէսኩзιд дынዬжቾнаՈւ жа եቱዖրВрωцէр α
Ցኙወи тեдоለըշеՈւктачօ шօОνотичеςθ ղекр ቪኔищιсрΤунуկ χущօ իхрጵсቨслዟጩ
Юрегጂтեሕю ктВи խጅևм еφεդՐикрላмιλիռ интеσՓጪвαζጲցαծу σθцацոлոሔе гጭчθ
1) LMM (lentigo maligna melanoma) – to czerniak, który wywodzi się ze złośliwej plamy soczewicowatej (ryc. 23.1). Pierwszym objawem przekształcania się lentigo maligna w lentigo maligna melanoma jest powstanie drobnych, wyczuwalnych guzków oraz pojawienie się niewielkiego nacieczenia. LMM występuje w 5-20% przypadków. Czerniak ustnymoże występować u psów, szczególnie u psów starszych lub ciemnoskórych. Doustne czerniaki można wykryć jako asymetryczny guz, który rozwija się z dużą szybkością. Rozpoznanie czerniaka jamy ustnej u psów można wykonać po kilku objawach i można je potwierdzić wykonując czerniaka jamy ustnej psaCzerniak jamy ustnej wystąpi w jamie ustnej psa jako dziwnie ukształtowany guz. Guz może mieć kolor skóry, ale może również mieć inny kolor. Czerniaki składają się z komórek, takich jak melanocyty lub melanoblasty. Czerniaki mogą być łagodne lub złośliwe; jednak ponad 85% czerniaków występujących w jamie psiej jest objawy czerniaka to:Zmiany skórneTrudności w połykaniuOdmowa jedzenia z powodu bólu podczas połykaniaUtrata wagiHalitoza lub nieświeży oddechNadmierne ślinienie sięLetargDepresjaRozpoznanie czerniaka w jamie ustnejJeśli zauważysz którykolwiek z objawów powyższe objawy, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Weterynarz wykona kilka testów, aby określić, czy czerniak jest łagodny, czy testy na czerniaka obejmują pełną pracę krwi, zdjęcia rentgenowskie i biopsję. Biopsja da lekarzowi jasną diagnozę, ponieważ będzie on w stanie ustalić, czy komórki są nowotworowe, czy nie. Biopsję wykonuje się, pobierając próbkę guza i analizując ją pod guz jest złośliwy, weterynarz musi określić stadium raka i czy inne narządy zostały uszkodzone, aby mógł wykonywać dodatkowe zdjęcia rentgenowskie lub czerniaka w jamie ustnejJeśli czerniak jamy ustnej jest łagodny, pies nie wymaga leczenia. Weterynarz może zalecić operację, jeśli czerniak powoduje trudności w połykaniu u czerniaki w jamie ustnej u psów rozprzestrzeniają się w alarmującym tempie i mogą wpływać na gardło i inne obszary ciała psa. Zazwyczaj rak jamy ustnej wywołuje przerzuty w płucach złośliwych czerniaków jamy ustnej będzie obejmować chemioterapię, która będzie podawana za pomocą leków, które powinny powstrzymać rozwój komórek nowotworowych. Jeśli to możliwe, weterynarz usunie guz, ale są szanse, że guz odrośnie. Jeśli zabieg nie jest możliwy, weterynarz zaleci radioterapię, która zmniejszy rozmiar guza, a także poradzi sobie z bólem czerniaka świń u psówW przypadku łagodnych czerniaków, które znajdują się w jamie ustnej, rokowanie jest korzystne. Guz można usunąć lub pozostawić w stanie nienaruszonym; zazwyczaj nie będzie rosnąć, a pies będzie mógł z tym czerniak jest złośliwy, rokowanie zależy od stadium wykrycia nowotworu. Wczesne wykrycie może pozwolić na operację i usunięcie guza, który może nie odrosnąć. Jednakże, jeśli rak jest bardziej zaawansowany i ma wpływ na inne narządy, rokowanie jest słabe, a pies ostatecznie umiera. Tymczasem powinien otrzymać terapię wspierającą.

Narażenie na promieniowanie UV nie odgrywa tak istotnej roli jak w przypadku czerniaków na skórze gładkiej. Czerniak podpaznokciowy zwykle dotyczy tylko jednej płytki ( najczęściej jest to kciuk, palec wskazujący lub paluch stopy). W większości przypadków pierwszym objawem nowotworu jest podłużny brązowy prążek płytki

Czerniak – nowotwór złośliwy melanocytów – stanowi 2% ogółu zachorowań na nowotwory w Polsce. Jak podkreślają eksperci, zachorowalność na raka skóry wzrasta rocznie o 10%. Znajomość objawów czerniaka pozwala zachować czujność onkologiczną i wykryć chorobę we wczesnym stadium zaawansowania. Każdego roku wykrywa się w Polsce 3000 nowych zachorowań na czerniaka. Na całym świecie notuje się rocznie blisko 160 tys. przypadków choroby. Strefami endemicznymi czerniaka są Australia oraz Texas w USA. Poniższy artykuł zawiera informacje dotyczące objawów, wczesnego wykrywania oraz diagnostyki czerniaków skóry. SPIS TREŚCI Rak skóry, a czerniak – definicja Czerniak – przyczyny powstawania Objawy raka skóry Jak wygląda czerniak Jak wykryć nowotwór skóry Algorytm ABCDE Badania obrazowe i diagnostyka czerniaka Czerniak – metody leczenia Nowe leki stosowane w leczeniu czerniaka Rak skóry a czerniak – definicja Rak skóry to w zasadzie trzy nowotwory o różnym przebiegu. Najczęstszy wśród diagnozowanych nowotworów skóry jest rak podstawnokomórkowy o przebiegu wieloletnim. Rzadziej występuje rak płaskonabłonkowy skóry, który jest nowotworem dynamicznie postępującym. Trzeci nowotwór skóry to czerniak, które źle rokuje i często daje przerzuty. Czerniaki skóry to złośliwe nowotwory wywodzące się z neuroektodermalnych komórek melanocytarnych. Najczęstszą postacią są czerniaki skóry, inne formy obejmują czerniaki gałki ocznej, błon śluzowych lub czerniaki z nieznanego ogniska pierwotnego. Warto pamiętać, że określenie rak skóry – często stosowane potocznie, jest nieprawidłowe. Czerniak nie jest rakiem, jest nowotworem złośliwym pochodzenia nienabłonkowego. Określenie rak zarezerwowane jest dla nowotworów złośliwych, które wywodzą się z tkanki nabłonkowej. ZOBACZ: PODEJRZENIE CZERNIAKA – CO ROBIĆ Czerniak – przyczyny i etiologia Do czynników środowiskowych związanych ze zwiększonym ryzykiem rozwoju czerniaka skóry zaliczamy promieniowanie nadfioletowe światła słonecznego, które stanowi najważniejszy czynnik odpowiedzialny za rozwój nowotworów skóry. Jak podkreślają eksperci, najbardziej niebezpieczna jest wieloletnia, krótkotrwała, ale intensywna ekspozycja na promieniowanie słoneczna prowadząca do oparzeń skóry, szczególnie w młodym wieku. Pewną rolę odgrywają też cechy genetyczne – mutacje występujące w chromosomach 1, 6, 7, 9, 10. Podstawę profilaktyki w kontekście czerniaka stanowi zmniejszenie ekspozycji na promieniowanie słoneczne, szczególnie w lecie w godzinach 10:00-14:00. Aby trafnie rozpoznać tak niespecyficzne schorzenie, jakim jest rak skóry, uwagę powinny zwrócić wszelkie niepokojące objawy dotyczące szczególnie stref barwnikowych, niekoniecznie ciemnych, również niebieskich, sinych, czarnych, a nawet bezbarwnych. Współistniejące stany zapalane mogą być objawem wtórnego zainfekowania nowotworem skóry i nie zwalniają od podejrzenia czerniaka. Potencjalne objawy czerniaka mogą być związane z rozwijaniem się przerzutów w węzłach chłonnych lub odległych narządach, które mogą postępować szybciej niż zmiana miejscowa na skórze. Lekarze wskazują, że najwięcej przypadków zachorowania na nowotwory skóry jest wykrywanych wczesną jesienią, kiedy czerniak zbiera plon wśród osób, które często przesadzały z opalaniem na słońcu. Warto pamiętać, że czerniak skóry może powstać zarówno de novo, jak i na podłożu znamienia barwnikowego. Współcześnie obserwuje się tendencję wzrostową zachorowalności na czerniaki. Charakterystyczne objawy czerniaka Owrzodzenie Świąd Zaczerwienienie krwawienie zmiana kształtu zmiany Asymetria wzrostu Obwódka wokół znamienia, robiąca wrażenie „unoszącej się” W przypadku raka skóry (rak podstawnokomórkowy) najczęściej obserwuje się wykwit w postaci niezapalnego guzka otoczonego charakterystycznym, niezapalnym, perełkowatym wałem. W części środkowej guza może występować bliznowacenie. Charakterystycznym objawem raka skóry tego typu jest porcelanowa barwa. Najczęstszą lokalizacją jest tułów. Rak skóry podstawnokomórkowy cechuje się powolnym wzrostem i przebiegiem. Charakterystycznym objawem jest bardzo rzadkie występowanie przerzutów. W przypadku raka płaskonabłonkowego skóry objawy kliniczne raka skóry związane są z pojawieniem się drobnych grudek, zaczerwienionych, złuszczających się i pokrytych strupem, które zwiększają się przybierają postać brodawkową. Charakterystycznym objawem raka skóry jest ranka, która zdaniem chorego powstała „przy goleniu” i od tego czasu nie chce się zagoić. Niepokojącym symptomem raka skóry są także owrzodzenia i tendencja do rozpadu. Nowotwór skóry przebiega czasem w postaci wieloogniskowej i bywa silnie swędzący – jeżeli ulegnie zainfekowaniu. W zaawansowanych przypadkach objawy raka skóry są związane z istniejącymi przerzutami (najczęściej do płuc, kości i mózgu). ZOBACZ: PROFILAKTYKA RAKA SKÓRY Jak wygląda czerniak Podejrzenie czerniaka skóry mogą nasuwać zmiany skóry, które rozwinęły się de novo lub na podłożu znamienia barwnikowego (zgrubienie, zmiana powierzchni, zabarwienia i brzegów pieprzyka, wystąpienie krwawienia lub swędzenia). Zgodnie z najnowszym zaleceniami ekspertów – objawy czerniaka klasyfikowane są w systemie ABCDE. Symptomy czerniaka występują w postaci guza o różnym zabarwieniu (od ciemnowiśniowego do czarnego lub jako postać pozbawiona barwnika), nieregularnym kształcie z nierównymi brzegami, niejednorodną grubością, asymetrią i możliwymi owrzodzeniami. Charakterystyczne objawy czerniaka jednego z najczęstszych nowotworów skóry to: owrzodzenie, świąd, krwawienie lub zaczerwienienie wokół znamienia. W przypadku czerniaka – jak w rzadko którym nowotworze – wykrycie choroby na wczesnym etapie może być wynikiem regularnej samokontroli i znajomości objawów czerniaka. Wszelkie zmiany podejrzane w kierunku raka skóry należy usuwać. Zabieg może być przeprowadzony przez chirurga ogólnego. Warunkiem jest zachowanie marginesu tkanek zdrowych. Jak wykryć nowotwór skóry? Oprócz prewencji, czujności i znajomości objawów czerniaka – jednego z najczęściej rozpoznawanych nowotworów skóry – wczesne wykrycie choroby stanowi priorytet w walce z chorobą i wpływa na skuteczność leczenia. Chociaż zajęcie głębszych warstw skóry przez nowotwór nie może zostać ocenione w badaniu przedmiotowym chorego, to istnieje kilka cech charakterystycznych dla czerniaka, które mogą zostać zbadane przy oglądaniu zmian skórnych. Najważniejszym elementem pozwalającym na wczesne rozpoznanie czerniaka jest badanie skóry całego ciała. Zalecanym badaniem, wykorzystywanym we wczesnej diagnostyce onkologicznej raka skóry jest dermatoskopia lub wideodermatoskopia. W przypadku licznych znamion atypowych dobrą praktyką jest gromadzenie dokumentacji fotograficznej zmian lub całej powierzchni skóry i porównywanie wykonanych zdjęć w kolejnych sekwencjach czasowych. Podstawą rozpoznania czerniaka skóry jest histopatologiczne badanie całej wyciętej chirurgicznie zmiany barwnikowej. . Po uzyskaniu wyniku badania histopatologicznego czerniaka skóry należy wdrożyć leczenie nowotworu zgodnie z oceną stopnia zaawansowania. ZOBACZ: JAK ROZPOZNAĆ CZERNIAKA Algorytm ABCDE – czerniak skóry Wczesnemu wykrywaniu nowotworów zlokalizowanych na skórze służy opracowany przez ekspertów Amerykańskiego Towarzystwa Onkologicznego algorytm ABCD, który dotyczy niepokojących objawów czerniaka. Osoby zadające sobie pytanie jak wygląda czerniak skóry – mogą posłużyć się nim w celu wstępnej weryfikacji znamion. „A” oznacza objaw czerniaka w postaci dużej asymetrii znamienia barwnikowego; cecha „B” odnosi się do nieregularnych lub niewyraźnych brzegów zmiany; cecha „C” dotyczy koloru, w co w przypadku nowo powstałej zmiany, którą podejrzewamy o nowotwór skóry, oznacza kolor czarny, ciemnobrązowy lub niebieski. Niepokojącym objawem czerniaka w przypadku już istniejącego znamienia jest utrata barwnika lub czarno zabarwione punktowe ognisko; Cecha „D” oznacza średnicę zmiany. Podejrzenie powinny zwrócić zmiany o średnicy 6mm lub więcej, gdyż mogą one wskazywać na rozwój raka skóry. Mniejsze zmiany rzadko wykazują zagrożenie zmianą inwazyjną. Pojedynczy objaw czerniaka nie stanowi podstawy do wykonania biopsji. Ścisłej obserwacji wymagają natomiast znamiona spełniające kilka ze wspomnianych kryteriów i objawów. Algorytm ABCDE nie uwzględnia jeszcze jednego objawu czerniaka jakim jest guzkowy lub grudkowy charakter czerniaków. Każde uwypuklenia lub pojawienie się guzka w zmianie poprzednio płaskiej powinno zwrócić uwagę i zachęcić do konsultacji z dermatologiem. Pamiętaj, jeśli nie jesteś pewien jak wygląda czerniak skóry – poproś o pomoc lekarza rodzinnego lub dermatologa. Należy pamiętać, że niektóre czerniaki jako podstępne nowotwory skóry, nie produkują melaniny i nie mają charakterystycznego wyglądu spełniającego powyższe kryteria. U ludzi opalonych ze zmianą barwnikową obserwacja jest niekiedy trudniejsza niż u ludzi z jasną karnacją. Zmiana może ulec tylko minimalnemu powiększeniu, uwypukleniu lub owrzodzeniu wytwarzając wokół nierównych kształtów czerwoną otoczkę. Badania i diagnostyka czerniaka Dokładne oglądanie zmiany pozwala w 90% ustalić rozpoznanie kliniczne. Dobrze jest oglądać niepokojącą zmianę przez szkło powiększające lub zastosować dermatoskop i badanie epiluminescencyjne. Rozpoznanie czerniaka musi być potwierdzone badaniem cytologicznym (wymaz z owrzodzenia) lub histopatologicznym usuniętej z marginesem zdrowej skóry zmiany Badania dodatkowe przydatne w procesie diagnostycznym raka skóry obejmują: podstawowe badania krwi – morfologię, próby wątrobowe, aktywność dehydrogenazy mleczanowej, badanie rentgenowskie RTG klatki piersiowej oraz badanie ultrasonograficzne USG jamy brzusznej i regionalnych węzłów chłonnych. Zdjęcie klatki piersiowej AP i boczne jest podstawowe do wykluczenia przerzutów do płuc. Czerniak – metody leczenia W przypadku potwierdzenia rozpoznania czerniaka w biopsji wycinającej następuje kwalifikacja do leczenia radykalnego. Jeśli nie stwierdzono przerzutów do węzłów chłonnych i przerzutów do innych narządów, to leczenie czerniaka polega na wycięciu blizny po biopsji wycinającej z odpowiednim marginesem zdrowych tkanek. W przypadku stwierdzenia przerzutów odległych czerniaka lub do węzłów chłonnych wykonuje się limfadenektomię regionalną. W sytuacji wysokiego ryzyka nawrotu choroby lekarze rozważają zastosowanie u chorego tzw. leczenia uzupełniającego czerniaka. Obecnie wiadomo, że określone podtypy groźnej choroby jaką jest czerniak wiążą się ze specyficznymi mutacjami. Najczęściej stwierdza się mutacje genu kinazy BRAF. W sytuacji choroby uogólnionej wskazane jest zbadanie obecności mutacji genu BRAF na materiale, co może stanowić pierwszy krok do zastosowania tzw. terapii celowanej molekularnie. Rewolucję w leczeniu czerniaka skóry stanowiło wprowadzenie leczenia immunologicznego. Obecnie immunoterapia czerniaka jest refundowana i dostępna w ramach programów lekowych również w Polsce. POLECAMY: IMMUNO-ONKOLOGIA Nowe leki stosowane w leczeniu czerniaka niwolumab pembrolizumab ipilimumab (w skojarzeniu z niwolumabem) w przypadku obecności mutacji aktywującej BRAF V6000: fabrafenib/trimetynib, wemurafenib/kobimetynib, enkorafenib/binimetynib (leczenie celowane czerniaka) Najnowsze wyniki badań klinicznych wskazują na korzyść terapeutyczną z zastosowania immunoterapii jako leczenia adjuwantowego (uzupełniającego) po zabiegu chirurgicznego usunięcia czerniaka. Jednym z najwybitniejszych specjalistów w dziedzinie leczenia czerniaków w Polsce jest prof. dr. n. med. Piotr Rutkowski, kierownik Kliniki Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków Narodowego Instytutu Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie. PRZEJDŹ DO: NOWOTWORY SKÓRY – BAZA WIEDZY Nużyca u psa. Zaczerwienione wyłysienia, zaskórniki i grudki to objawy nużycy – choroby skóry u psa wywołanej przez roztocza (nużeniec psi) naturalnie występujące w niewielkiej ilości na skórze zdrowych psów. Ta choroba skóry u psa dzieli się na dwa rodzaje – miejscową oraz uogólnioną. Różnią się one od siebie ilością fot. Adobe Stock Chociaż wydaje się, że objawy czerniaka łatwo rozpoznać, to jednak często bywają bagatelizowane. Wystarczy zapamiętać algorytm ABCDE, który wprawdzie brzmi jak dziecięca wyliczanka, jednak może uratować życie. Czerniak bowiem to najbardziej złośliwy nowotwór skóry, na który zapada w Polsce 5 na 100 tys osób. Średnia wieku zachorowań to 50 lat, a częstość występowania stale rośnie. Spis treści: Objawy czerniaka Jak wygląda czerniak? Znamiona płaskie czy wypukłe - które groźniejsze? Diagnoza czerniaka Jakie są objawy czerniaka? Czerniak może rozwinąć się z nowego znamienia lub z takiego, które mamy na skórze od wielu lat, powstaje z tzw. komórek melanocytarnych. Każde znamię na skórze może okazać się czerniakiem, dlatego warto regularnie przyglądać się swoim pieprzykom. Szczególnie wskazane jest zbadanie znamion po okresie wakacyjnym, najlepiej u dermatologa. Podczas oględzin w domu sprawdzić należy, czy znamię znacząco się nie powiększa i czy nie wygląda podejrzanie. Do oceny objawów czerniaka służy algorytm ABCDE: A – asymmetry, czyli asymetria (podejrzana zmiana barwnikowa jest asymetryczna, może wylewać się w jakąś stronę), B – border, czyli brzeg (czerniak jest znamieniem o nieregularnych, niewyraźnych brzegach, zbudowane ze zgrubień), C – colour, czyli kolor (naszą uwagę powinny zwrócić znamiona: niebieskie, czarne, czerwone, ciemnobrązowe, szczególnie te o czarno zabarwionym punktowym ognisku oraz takie, które utraciły barwnik), D – diameter, czyli średnica (czerniak ma najczęściej rozmiary powyżej 5 mm), E – elevation/evolution, czyli uwypuklenie lub ewolucja (uważajmy na znamiona, które ulegają jakimś przemianom, np. znamię wyrasta ponad naskórek). fot. Trzeba zaznaczyć, że system ABCDE nie pozwala zazwyczaj wykryć wczesnego etapu czerniaka. Zdarza się, że znamię nie spełnia powyższych kryteriów, a mimo to jest czerniakiem. Statystyki podają, że nawet ponad 50% znamion o charakterze nowotworowym nie odpowiada klasycznemu wyglądowi czerniaka. Aby go wykluczyć, powinniśmy poddać się badaniu dermatoskopem u lekarza. Całkowitą pewność, czy pieprzyk jest czerniakiem czy nie, daje tylko badanie histopatologiczne wykonywane po wycięciu fragmentu lub całości znamienia. Do badania histopatologicznego często wysyła się próbki po usunięciu pieprzyka, aby sprawdzić, czy nie rozwijał się czerniak. Mimo wszystko warto zapamiętać, że najważniejsze objawy czerniaka to: zaczerwienienie, szybkie rośnięcie, asymetria, niewyraźne, poszarpane brzegi znamienia, krwawienie, niejednolity kolor, średnica powyżej 6 mm, owrzodzenie, świąd, obwódka wokół znamienia. fot. Warto dodać, że czerniakowi, chociaż rzadko, mogą towarzyszyć zespoły paraneoplastyczne. Zespół paraneoplastyczny do grupa stanów klinicznych związanych z nowotworem, ale niebędących bezpośrednim skutkiem miejscowego naciekania przez guz lub przerzuty. Występuje u 5-10% pacjentów chorujących na nowotwór. W przypadku czerniaka manifestacją choroby mogą być: retinopatia, hiperkalcemia i zaburzenia funkcji nerek. Może pojawić się też gorączka niezwiązana z infekcją wskutek syntezy pirogennych cytokin– wyjaśnia lek. Anna Bachleda-Curuś, specjalista dermatolog-wenerolog, lekarz medycyny estetycznej z krakowskiego SCM estetic. Jak wygląda czerniak? Czerniak manifestuje się jako plama lub guzek barwnikowy, albo zmiana bezbarwnikowa, co oznacza, że wbrew nazwie nowotwór ten może nie wyglądać jak pieprzyk. Najpierw rośnie poziomo, równo z powierzchnią skóry, następnie przechodzi w fazę wzrostu pionowego, wtedy mogą pojawić się uwypuklenie i nacieki (szerzenie się do sąsiednich tkanek). Poniżej znajdują się zdjęcia znamion, które powinny zwrócić szczególną uwagę. Choć należy pamiętać, że znamię, które nie spełnia kryteriów reguły ABCDE, może być czerniakiem. Warto bacznie obserwować wszystkie pieprzyki i znamiona, by jak najszybciej zauważyć niepokojące zmiany i usunąć potencjalnie niebezpieczną. (Poniższe zdjęcia to jedynie przykłady znamion, które prezentują pewne cechy charakterystyczne dla czerniaka. Nie oznacza to, że zostały zdiagnozowane pod tym kątem.) Na konsultację dermatologiczną należy się udać, jeżeli znamię: jest asymetryczne, jego połowy różnią się od siebie: fot. Adobe Stock brzegi znamienia nie są równe, są poszarpane lub "rozlane": fot. Adobe Stock znamię ma różne odcienie lub barwy: fot. Adobe Stock średnica znamienia przekroczyła 5 mm: fot. Adobe Stock znamię wyraźnie wystaje ponad powierzchnię skóry: fot. Adobe Stock Znamiona płaskie czy wypukłe – które są groźniejsze? Czerniak zabija co roku aż 30% chorych. Wszystko przez to, że – jak przyznają sami pacjenci – 85% osób, które zauważyły u siebie niepokojącą zmianę, nie decyduje się pokazać jej lekarzowi. Późna wykrywalność czerniaka przekłada się zaś na jego złe rokowanie – w Polsce umiera prawie ⅓ chorujących na ten nowotwór osób. Wiele osób zastanawia się, czy groźniejsze są płaskie czy odstające znamiona. Czerniak najczęściej rozwija się jako znamię płaskie, pozbawione owłosienia. Spośród wielu typów około 70% przypadków stanowi czerniak szerzący się powierzchownie, natomiast czerniak guzkowy to dla porównania 10-15%– wyjaśnia nam lek. med. Anna Bachleda-Curuś. Zmiany wypukłe najczęściej są więc zmianami łagodnymi. Aby się jednak o tym upewnić, konieczne jest badanie u dermatologa. W praktyce dermatologicznej obserwuję zjawisko częstszego zgłaszania się pacjentów zaniepokojonych wyglądem znamion wypukłych. Zmiany te są zwykle nieestetyczne i mogą wyglądać groźnie, jak na przykład brodawka łojotokowa, która w istocie jest zmianą łagodną. Ważne jest zatem poddanie badaniu całej skóry pacjenta oraz edukacja, aby zwracać uwagę na pozornie niewinne znamiona płaskie. Wczesne wykrycie czerniaka to ocalone życie, dlatego zachęcam swoich pacjentów do regularnej kontroli dermatoskopowej co rok, a w indywidualnych przypadkach nawet częściej – dodaje lek. Anna Bachleda-Curuś. Jak diagnozuje się czerniaka? Każde znamię na skórze, które szybko rośnie, ma nieregularny kształt, krwawi, swędzi, jest zaczerwienione, ma niewyraźne brzegi i/lub średnicę powyżej 5 mm, powinno jak najszybciej zostać zdiagnozowane przez lekarza dermatologa lub chirurga onkologa. Specjalista podczas badania obejrzy zmianę dermatoskopem w dużym powiększeniu. Przypomina to oglądanie znamienia pod lupą, ale jest dużo dokładniejsze. Badanie jest bezbolesne i nieinwazyjne, trwa kilkanaście sekund. Osoby z dużą ilością zmian na skórze powinny regularnie poddawać się mapowaniu skóry – podczas takiego badania lekarz ogląda wszystkie pieprzyki i porównuje je z wcześniejszym zapisem (monitoruje). Dzięki temu wie, która zmiana rośnie i się zmienia. Jeśli specjalista uzna, że jakaś zmiana jest podejrzana, skieruje nas na jej wycięcie. Usunięcie znamienia trwa kilka minut i odbywa się w znieczuleniu miejscowym. Po wycięciu pieprzyka zakładane są szwy, które zdejmuje się po kilkunastu dniach. Samo znamię zaś jest odsyłane do badania histopatologicznego, w którym sprawdza się, czy nie miało cech nowotworu. Tutaj ważna kwestia: jeśli znamię w badaniu histopatologicznym okazało się być znamieniem atypowym (o podwyższonym ryzyku rozwoju czerniaka), jest to wyraźny sygnał dla pacjenta, by zwiększyć swoją czujność i pozostać pod stałą kontrolą lekarską (badanie dermatoskopem/mapowanie przynajmniej raz do roku!). Pamiętajmy, że rokowanie w czerniaku zależy w głównej mierze od tego, jak szybko go zdiagnozujemy. Wcześnie wykryty nowotwór skóry jest w pełni wyleczalny. W profilaktyce tego nowotworu najważniejsza jest natomiast ochrona skóry. Pomogą w tym kremy z wysokim filtrem. Jeśli chcesz skonsultować swoje objawy z lekarzem dermatologiem, umów się na wizytę online. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Więcej o czerniaku:Jak rozpoznać czerniaka na oku?Uważaj na czerniaka paznokcia!Profilaktyka czerniaka: jak zmniejszyć ryzyko zachorowania? Bachleda-Curuśdermatolog-wenerolog, lekarz medycyny estetycznej Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Absolwentka Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi. W latach 2011/2012 odbyła staż podyplomowy w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. W roku 2012 rozpoczęła specjalizację z dermatologii i wenerologii w Klinice Dermatologii w USK im. WAM w Łodzi, zdała egzamin specjalizacyjny i tym samym uzyskała tytuł specjalisty dermatologa i wenerologa jesienią 2017 roku. W latach 2014-2017 pracowała jako asystent na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi i prowadziła zajęcia dla studentów Wydziału Lekarskiego dla grup polskich i anglojęzycznych. Regularnie uczestniczy w konferencjach i sympozjach naukowych z zakresu dermatologii oraz medycyny estetycznej w charakterze słuchacza i wykładowcy. Jest cenioną autorką publikacji naukowych. Pracuje w krakowskim SCM estetic. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Czy kleszcz u psa jest niebezpieczny oraz porady, jak pozbyć się kleszczy u psa. Objawy boreliozy: gorączka, przejściowa kulawizna, u niektórych psów zaobserwować można czerwony kolor skóry w okolicy, w której został pogryziony, obrzęki stawów, obrzęk tkanki podskórnej, zaburzenia neurologiczne. Objawy w obu przypadkach są

Zee Mahmood, technik weterynarii w Reading, PA, przyczynił się do powstania tego twój pies ma spuchnięty palec u nogi, jest to łatwenie doceniać potencjalnej powagi tego stanu. Właściciele psów mogą czasami zapisywać to jako ugryzienie lub coś, na co ich pies nadepnął. Jednak opuchnięty palec może być oznaką czegoś znacznie poważniejszego. Nowotwory nowotworowe mogą początkowo występować jako opuchnięty palec u nogi i powinny być diagnozowane i leczone tak wcześnie, jak to możliwe, aby uzyskać pozytywny czerwone palceObrzęk palucha może powodować utykanie lub niechęć do chodzenia z powodu bólu. Zazwyczaj dotyczy to tylko jednego palca. [Uwaga redaktora: Jeśli widzisz, jak pies kuleje z jakiegokolwiek powodu, odwiedź lekarza weterynarii.]Nowotwory nowotworowe mogą być trudne, jak mogąprzebrać się za złamany paznokieć. Guz osłabia paznokieć i powoduje, że paznokieć odrywa się bez większego urazu. Psy o dużych rasach (labradory, pudle standardowe) i czarne psy są bardziej podatne na takie nowotwory. Guzy palców u stóp są najczęściej (ale nie zawsze) obserwowane u psów starszych niż 10 lat. Jak weterynarze znajdują przyczynę spuchniętego palca?Po przeprowadzeniu dokładnego badania i pracy z krwiąTwój lekarz weterynarii rodziny może zalecić pobranie próbki obrzęku, aby sprawdzić obecność komórek nowotworowych. Najważniejszym krokiem w diagnozie złamanego paznokcia są prześwietlenia stopy, które mogą ujawnić zniszczenie kości w palcu. Dalsze zdjęcia rentgenowskie mogą pokazać, czy rak rozprzestrzenił się na inne części ciała, takie jak obrzmiały palec może stać się śmiertelny?Wszystkie te procedury diagnostyczne pomogą lekarzowi weterynarii określić, co mogło spowodować obrzęk palca u Twojego psa. Pęknięty paznokieć może być tylko złamanym paznokciem lub może być oznaką czegoś znacznie gorszego pod powierzchnią:Opuchnięty palec twojego psa może być spowodowany przez infekcję lub ciało obce w palcu, takie jak drzazga, lub rzadziej ugryzienie lub użądlenie dojść do złamania kości guzów nowotworowych, takich jak czerniak i rak płaskonabłonkowy, występuje w miejscu połączenia między paznokciem a palcem u bryła może być po prostu brodawką lub pęcherzem, alepodobny pojawiający się guzek może być rakiem płaskonabłonkowym. Rak płaskonabłonkowy jest najczęstszym typem nowotworu dotykającego palca psa. Nie jest znana to ta sama choroba, która jest znana jako rak skóryu ludzi, najczęściej w wyniku nadmiernej ekspozycji na słońce. Chociaż nie wiadomo, co powoduje tę chorobę u psów, jest złośliwa i szybko rozprzestrzenia się na inne części ciała, w tym występujące nowotwory występują w kości (kostniakomięsak) lub chrząstce (chondrosarcoma) z tych stanów może się przedstawiać jako obrzmiały palec u nogi, co sprawia, że ​​jeszcze ważniejsze jest wcześniejsze skontaktowanie się z lekarzem weterynarii, aby można było zastosować odpowiedni plan leczyć opuchnięty palec u nogi?Zalecany plan leczenia zależy od przyczyny obrzękniętego palca. Prosta infekcja będzie leczona antybiotykami. Ból leczy się lekami guzy wymagają jednak znacznie więcejagresywne leczenie. Jeśli guz ogranicza się do palca, najskuteczniejszym zabiegiem jest chirurgiczne usunięcie dotkniętego palca. Chociaż dla niektórych może to brzmieć skrajnie, jest to najlepszy sposób na powstrzymanie rozprzestrzeniania się raka. Na szczęście psy dobrze się regenerują po amputacji palców, zwłaszcza jeśli jest to palec „nieobciążony”. Termin ten odnosi się do dwóch skrajnych palców (podobnych do naszych palców wskazujących i różowych), podczas gdy palce obciążone są środkowymi dwoma (podobnie jak nasz pierścień i środkowe palce).Ponownie, wczesne wykrywanie ma ogromne znaczenie, aby usunięcie chirurgiczne nie wykraczało poza zakres guz rozprzestrzenił się dalej niż palecsam lekarz weterynarii może również zalecić chemioterapię wraz z operacją, biorąc pod uwagę takie czynniki, jak ogólny stan zdrowia, wiek i jakość życia. Możesz zostać skierowany do lekarza weterynarii chirurgii i onkologa weterynaryjnego (specjalista od raka), który może dostosować plan leczenia specjalnie do potrzeb twojego mam zrobić po operacji opuchniętego palca?Po zabiegu twój rodzinny lekarz weterynarii lub twójchirurg będzie miał specjalne instrukcje dotyczące opieki pooperacyjnej u twojego psa. Obejmuje to ograniczoną aktywność i bardzo ścisłą obserwację, a także konkretne leki wspomagające regenerację. Utykanie lub niechęć do chodzenia jest początkowo normalna i wkrótce przezwycięża się ją powoli w normalnej aktywności. Niektórzy weterynarze używają szyny lub bandaża, aby chronić i podtrzymywać stopę po zabiegu. W takich przypadkach wymagane będą regularne zmiany jest efekt leczenia opuchniętego palca?Wynik zależy od przyczyny problemu. Złamany gwóźdź lub infekcja powinny ustąpić w ciągu kilku dni lub tygodni. Guz nowotworowy jest jednak typowo agresywny, dlatego tak ważna jest wczesna nie zaniedbuj opuchniętego palca u psa. Pamiętaj, że wczesna diagnoza ma kluczowe do lekarza weterynarii:Dlaczego mój pies jest opuchnięty?Jak to traktujemy?Jaki będzie wynik? 10012345Jak artykuł? Polub lub powiedz znajomym!

Jak przygotować psa lub kota do badania RTG? Przygotowanie pacjenta do badania zależy od wskazania do badania. Przed badaniem planowanym lub profilaktycznym lekarz weterynarii może zalecić wcześniejszą 12 godzinną głodówkę psa lub kota, jeśli konieczna będzie sedacja, celem wykonania zdjęć.
Czerniak paznokcia to nowotwór złośliwy, który może dotyczyć zarówno płytki palca u rąk, jak i stóp. Najczęściej pojawia się na paznokciu palca wskazującego, kciuka i palucha stopy. Objawem, który powinien zaniepokoić, jest ciemno zabarwiony prążek przebiegający wzdłuż płytki paznokciowej. Na czym polega leczenie?
Czerniak guzkowy to jeden z najbardziej agresywnych typów nowotworu skóry. Stanowi około 15–20% wszystkich zdiagnozowanych przypadków czerniaka. Czerniak guzkowy szybko rośnie i nacieka w głębokie partie skóry. Często daje przerzuty do innych narządów. Rokowanie zależne jest od stopnia złośliwości tego rodzaju nowotworu. saneczkowanie, kaszel, Wymioty, Biegunka lub zaparcia. Warto dodać, że glisty u psa stanowią zagrożenie dla zdrowia, a nawet i życia szczeniąt, ponieważ ich układ odpornościowy jeszcze w pełni nie dojrzał. Mogą wywołać m.in. zaczopowanie światła jelita, a w efekcie śmierć. Czerniak oka u psów uważany jest za wyjątkową odmianę.. Praktyka pokazuje, że mężczyźni znacznie częściej zapadają na czerniaka niż kobiety. Uważa się, że predysponowane są setery szkockie, cocker spaniele i golden retriever.
Melanocyty są komórkami skóry, które wytwarzają pigment, zazwyczaj w kolorze czarnym. Czerniak amelanotyczny jest rodzajem nowotworu powstającego z melanocytów, ale nie wytwarzają one pigmentu. Czerniaki są najczęstszym nowotworem jamy ustnej u psów i są bardzo agresywne.
pocieranie oka łapą, mętna powierzchnia oka, przebarwienia sierści wokół oka, widoczna trzecia powieka. Najczęstsze choroby oczu u psa to: Zaćma u psa – to choroba, która utrudnia widzenie i może być oznaką np. nierozpoznanej cukrzycy, dlatego ważne jest, by jak najszybciej skonsultować z lekarzem weterynarii wszelkie zmiany 3764fY.